Ο τρίχρονος Ιάσονας αναστατώνεται υπερβολικά όταν πρόκειται να επισκεφθούν τον παιδίατρο. «Μάλιστα, μόλις αρχίζει να τον εξετάζει, φωνάζει, κλαίει και κολλάει πάνω μου» λέει η μητέρα του. «Δεν ξέρω πώς να αντιδράσω, μια δυο φορές έχω αναγκαστεί να τον πάρω να φύγουμε…»
Eλάχιστοι γονείς μένουν απαθείς, όταν το παιδί τους εκδηλώνει φόβο προς τον παιδίατρο. Ευτυχώς, τα περισσότερα παιδιά, παρόλο που φοβούνται, αντιμετωπίζουν την εμπειρία αυτή με σχετική ψυχραιμία. Kάποια άλλα, όμως, μόλις αντικρίσουν το κτίριο όπου βρίσκεται το ιατρείο, αρχίζουν να αντιδρούν έντονα, όπως ο Ιάσονας, να κλαίνε σπαρακτικά και ν’ αρνούνται να μπουν μέσα. Oι γονείς νιώθουν πολύ άβολα και πολλές φορές αναγκάζονται να πιέσουν το παιδί, προκειμένου να συνεργαστεί. Aυτή η αντίδραση του παιδιού, συνήθως, συνδέεται με διάφορους φόβους που παρουσιάζουν και οι γονείς.
Βοηθήστε το παιδί σας να ξεπεράσει τον φόβο του
Σήμερα, τα περισσότερα παιδιά γνωρίζουν τον «δικό τους» παιδίατρο ήδη από τις προληπτικές εξετάσεις, που είναι συνήθως ανώδυνες, και εξοικειώνονται μαζί του πολύ νωρίς.
Αν το παιδί δείχνει να φοβάται, παρακαλέστε τον παιδίατρό σας να έρθει σταδιακά σε επαφή μαζί του και να το καθησυχάσει.
-Κρατήστε το ήρεμα στα γόνατά σας, χωρίς να το αναγκάσετε να ξαπλώσει στο κρεβάτι εξέτασης. H στάση σας θα επηρεάσει καθοριστικά το παιδί, γιατί είστε το κύριο πρόσωπο που εμπιστεύεται.
-Κάθε φορά είναι αναγκαίο να το ενημερώνετε για τον λόγο της επίσκεψης στον παιδίατρο, π.χ., για να εξετάσει τα αυτιά του ή να κάνει εμβόλιο.
-Mη δώσετε στο παιδί τη λανθασμένη πληροφορία ότι το εμβόλιο δεν πονάει καθόλου. Πείτε του ότι μπορεί να νιώσει ένα μικρό τσίμπημα, που ίσως το ενοχλήσει για λίγο, όμως θα περάσει πολύ γρήγορα.
-Υπογραμμίστε του με φυσικό αλλά αδιαπραγμάτευτο τρόπο ότι είναι αναγκαίο να γίνει το εμβόλιο, προκειμένου να είναι υγιές.
-Στις τυχόν αντιδράσεις του, καθησυχάστε το, λέγοντάς του ότι καταλαβαίνετε πως δεν του αρέσει και ότι έχει δίκιο –δεν υπάρχει κανένας που να θέλει να του κάνουν ένεση–, όμως είναι απαραίτητο.
Eίναι απολύτως φυσιολογικό να φοβάται το παιδί. Eσείς, όμως, θα πρέπει να αποφύγετε καθετί που θα μπορούσε να εντείνει αυτόν τον φόβο, όπως το δικό σας άγχος. Μην ξεχνάτε ποτέ ότι το παιδί έχει τα μάτια του στραμμένα επάνω σας, οπότε αντιλαμβάνεται την αγωνία σας και η ανασφάλειά του αυξάνεται.
Στην πραγματικότητα, το παιδί περιμένει να του δώσετε θάρρος. Mη λιποψυχήσετε στη σκέψη ότι «το καημένο το παιδάκι μου υποφέρει». Eίναι ό,τι χειρότερο! Αντίθετα, μείνετε χαμογελαστοί και ψύχραιμοι, πείτε του πως είστε περήφανοι που έχετε ένα τόσο θαρραλέο παιδί και γενικά αντιμετωπίστε την κατάσταση με φυσικότητα και ενθάρρυνση.
Ασφαλώς, η συμβολή του παιδιάτρου είναι σημαντική. Παίζει ρόλο ο τρόπος που προσεγγίζει το παιδάκι, πώς θα το ηρεμήσει αντιμετωπίζοντας τη δικαιολογημένη του αντίδραση κ.λπ.
Mερικοί παιδίατροι προσφέρουν δωράκια στους λιλιπούτειους ασθενείς. Aυτή η μικρή παρηγοριά βοηθάει πολύ το παιδί να αντιμετωπίσει τη συγκεκριμένη κατάσταση.
Αν το παιδί αντιδρά υπερβολικά, ίσως θα πρέπει να σκεφτείτε τον τρόπο με τον οποίον το μεγαλώνετε, δηλαδή μήπως είστε πολύ αγχώδεις και υπερπροστατευτικοί μαζί του, μήπως δεν του δίνετε πρωτοβουλίες και δεν το ενθαρρύνετε αρκετά.
Αλεξάνδρα Καππάτου, Ψυχολόγος-Παιδοψυχολόγος