Σχολεία, “Σκέτη κατάθλιψη”;
‘Οταν ξεκινάει η μαθητική ζωή των παιδιών μας, τώρα πια πολύ νωρίς, υπολογίζοντας τα χρόνια από τον βρεφικό-παιδικό σταθμό, η αγωνία των γονιών είναι αν το παιδί μας βρίσκεται σε ένα ασφαλές περιβάλλον, λειτουργικό και ευχάριστο! Περνώντας όμως τα χρόνια και οι…βαθμίδες, τα πράγματα συνήθως αλλάζουν και από τις όμορφες και πολύχρωμες αίθουσες καταλήγουμε σε κτήρια που μόνο με σχολεία δεν μοιάζουν!
Της Αγγελικής Λενακάκη
Ένα από αυτά τα σχολεία επισκέφθηκα πρόσφατα με αφορμή τις δύο καταλήψεις που ήδη έχουν γίνει από την αρχή της χρονιάς, με βασικό αίτημα των παιδιών τα κτηριακά προβλήματα του σχολείου, που έχουν δημιουργηθεί από τις υγρασίες λόγω της ανύπαρκτης μόνωσης!
Πρόκειται για το σχολικό συγκρότημα στο οποίο στεγάζονται το Ημερήσιο Γυμνάσιο, το Εσπερινό Γυμνάσιο με Λυκειακές τάξεις και το Γενικό Λύκειο Τυμπακίου Δ. Φαιστού, τα οποία φιλοξενούν περίπου 700 μαθητές!
Συζητώντας με τα δικά μου παιδιά (πριν την επίσκεψη μου), αλλά και συμμαθητές τους και ρωτώντας τα με την καλοπροαίρετη περιέργεια του γονιού, “πως είναι βρε παιδιά το εσωτερικό του σχολείου σας, οι αίθουσες που κάνετε μάθημα”;
Η απάντηση τους ήταν: “Σκέτη κατάθλιψη”!
Πόσο χάλια πια μπορεί να είναι αυτό το σχολείο και νιώθουν έτσι τα παιδιά; Ή μήπως υπερβάλλουν;
Όμως όχι, τελικά τα παιδιά δεν υπερβάλλουν…και μια επίσκεψη ήταν αρκετή για να το διαπιστώσω και η ίδια!
Όπως μας ενημέρωσε τόσο ο Διευθυντής του Γυμνασίου κ. Αλέξανδρος Καμπαναράκης, όσο και η Διευθύντρια του Λυκείου κ. Νίκη Λενακάκη, το πιο σοβαρό πρόβλημα του σχολείου αυτή τη στιγμή είναι η υγρασία και τα “φουσκώματα” στους σοβάδες της οροφής, τόσο εσωτερικά, όσο και εξωτερικά του κτιρίου.
Για να αντιμετωπιστούν όμως αυτές οι ζημιές θα πρέπει πρώτα να γίνει η μόνωση στην ταράτσα του κτηρίου, ένα πάγιο αίτημα των σχολείων προς τις εκάστοτε δημοτικές αρχές τα τελευταία χρόνια, το οποίο ωστόσο μέχρι και σήμερα δεν φαίνεται να έχει τύχει της ανάλογης ανταπόκρισης.
Εκτός όμως από τα αιτήματα του σχολείου προς τους αρμόδιους και οι μαθητές κάθε χρόνο πραγματοποιούν καταλήψεις, με κύριο αίτημα τους την μόνωση της ταράτσας, αφού τον Χειμώνα οι συνθήκες είναι ακόμα χειρότερες.
Μάλιστα λίγες μέρες αφού άνοιξαν τα σχολεία, αντιπροσωπεία μαθητών του Γυμνασίου, αλλά και του Λυκείου, με τη συνοδεία καθηγητών τους, επισκέφθηκαν τον Δήμαρχο κ. Γρηγόρη Νικολιδάκη, από τον οποίο ζήτησαν να επιληφθεί του θέματος, λαμβάνοντας την απάντηση ότι “η μόνωση θα γίνει μόλις εξασφαλιστούν τα χρήματα”!
Από την πλευρά του ο κ. Καμπαναράκης μετά την τελευταία κατάληψη που έγινε στο σχολείο, επισκέφθηκε και ο ίδιος τον Δήμαρχο και όπως μας μετέφερε, του είπε ότι αυτή τη στιγμή δεν έχει εξασφαλιστεί ολόκληρο το ποσό που θα χρειαστεί για τη μόνωση, που μπορεί να φτάσει και τις 100.000 ευρώ!
Όμως εκτός από τους σοβάδες της οροφής που κρέμονται πάνω από τα κεφάλια των παιδιών και θα πρέπει να δοθεί λύση άμεσα, η εικόνα που παρουσιάζει το κτήριο του Γυμνασίου, σίγουρα δεν θυμίζει εκπαιδευτικό ίδρυμα, ίσως περισσότερο ταιριάζει το …”σωφρονιστικό”!
Αίθουσες και διαδρόμοι που έχουν χρόνια να βαφτούν, πέρα από κάποιες εμφανείς “πινελιές” προφανώς για να καλύψουν συνθήματα και “ζωγραφιές” που δεν αρμόζουν σε σχολείο και μαθητές! Ενώ συχνοί είναι και οι βανδαλισμοί, όπως οι σπασμένες κλειδαριές στις πόρτες των τουαλετών, τις οποίες ο επιστάτης δεν προλαβαίνει να αντικαθιστά!
Μια θλιβερή εικόνα που πρέπει να μας προβληματίσει σαν γονείς και σαν κοινωνία…