Η συγγραφή ενός βιβλίου, σίγουρα είναι μια επίπονη και χρονοβόρα διαδικασία, γι΄αυτό και αξίζει στους συγγραφείς ο θαυμασμός και τα συγχαρητήρια μας, ιδιαίτερα όταν πρόκειται για νέους ανθρώπους!
Η συντοπίτισσα μας κ. Κλειώ Ιερωνυμάκη, είναι ανάμεσα σε αυτούς τους χαρισματικούς ανθρώπους, που με την πένα της δημιουργεί κόσμους μαγικούς και ταξίδια μοναδικά για τα παιδιά μας!
Όπως λέει η ίδια, από μικρή ηλικία σκάρωνε στοιχάκια και ιστορίες, μεγαλώνοντας λοιπόν η συγγραφή ήρθε ως μια φυσική εξέλιξη.
Η Κλειώ μεγάλωσε στηνΑγία Γαλήνη, σπούδασε στο Τμήμα Οικονομίας και Διοίκησης Τ.Ε.Ι. Πάτρας, ενώ ασχολήθηκε επαγγελματικά με την εκμάθηση της Αγγλικής γλώσσας σε παιδιά. Συχνά λοιπόν οι μικροί μαθητές της τη ρωτούσαν, τι είναι αυτό που την οδηγεί στο να γράφει βιβλία, η απάντηση της ήταν “γιατί δεν μπορώ να κάνω αλλιώς”. Όταν έρθουν οι πρώτες λέξεις μιας ιστορίας πρέπει οπωσδήποτε να μεταφερθούν αυτούσιες σε ένα χαρτί. Διαφορετικά βουίζουν συνέχεια στο κεφάλι μου, σαν να τις σπρώχνει η υπόλοιπη ιστορία που περιμένει να γεννηθεί, και αδυνατώ να σκεφτώ οτιδήποτε άλλο.
Η Κλειώ Ιερωνυμάκη, έχει ασχοληθεί και με την αρθρογραφία, με σειρά άρθρων και διηγημάτων κυρίως για αγορές του εξωτερικού και συνεργάστηκε με τα τοπικά ΜΜΕ «Ηράκλειο star», «Ρυθμός 104,5» και «Woman news».
Τα βιβλία της “Ο μικρούλης Μίκο και η λίμνη Μπλου” και “Το στοιχειωμένο πλοίο στην άκρη του Μόλου”, από τις εκδόσεις Κομνηνού, βραβεύτηκαν από την ΄Ενωση Ελλήνων Λογοτεχνών με το πρώτο βραβείο “Διήγημα-Μυθιστόρημα”.
Η Κλειώ Ιερωνυμάκη βραβεύτηκε επίσης από το λογοτεχνικό περιοδικό της Κεφαλονιάς “ΚΕΦΑΛΟΣ” για το συγγραφικό της έργο.
Ο μικρούλης Μίκο και η λίμνη Μπλου
Ο Μίκο είναι ένα πλάσμα που έχοντας χάσει την οικογένεια του, στηρίζεται στην θαλπωρή και τη φροντίδα της λίμνης Μπλου για την επιβίωσή του.
Καθώς μεγαλώνει ζει διάφορες περιπέτειες με τα υπόλοιπα πλάσματα του βυθού, ώσπου στο τέλος ανακαλύπτει την αληθινή του φύση και επέρχεται λύτρωση.
Είναι μια ιστορία φιλίας, ανιδιοτέλειας και ίσως μπορεί να πει κανείς πως στρέφει τα παιδιά στη μελέτη του περιβάλλοντος με ένα απλό αλλά ουσιαστικό τρόπο.
Το στοιχειωμένο πλοίο στην άκρη του μόλου
“Όποιος πάει βόλτα στον φάρο μετά τα μεσάνυχτα, είναι σίγουρο ότι θα έχει μια ανατριχιαστική ιστορία να διηγηθεί την επομένη για το παλιό εγκαταλειμμένο πλοίο. Εάν δηλαδή υπάρξει… επομένη”.
Τι ακριβώς συμβαίνει με το επιβλητικό σαπιοκάραβο στην άκρη του Μόλου, που κανείς δεν πλησιάζει; Είναι στοιχειωμένο όπως λένε; Κι αν ναι, τι δουλειά έχουν τέσσερις μικροί μαθητές, κλεισμένοι στα αμπάρια του;
Από τι κινδυνεύουν;
“Η καρδιά μου χτύπαγε τόσο δυνατά, που νόμιζα ότι την ακούνε! Πόσο μεγάλα μοιάζουν τα λεπτά, όταν κανείς αδημονεί. Το καράβι ήταν σκοτεινό και έμοιαζε σκουριασμένο, μύριζε παράξενα σαν θάλασσα, εγκατάλειψη και… θάνατο. Μπρρρρ…”.
