Καλοκαίρι σημαίνει, ξεκούραση και για τους τυχερούς διακοπές…σε κάποιο νησί, στο χωριό …θάλασσα ή βουνό δεν έχει σημασία, αρκεί να περνάμε όμορφα! Όταν όμως επισκεπτόμαστε το μέρος που έχουμε περάσει τα παιδικά και νεανικά χρόνια, οι διακοπές παίρνουν άλλη διάσταση!
Διακοπές στο Σουφλί, για μια αγαπημένη μας δασκάλα την κ. Μαρία Τσακαλίδου, απ’ όπου και οι υπέροχες φωτογραφίες που μας έστειλε!!!
Κάνοντας μια περιήγηση στο διαδίκτυο μάθαμε ότι Το Σουφλί αναφέρεται για πρώτη φορά από τον Τούρκο περιηγητή Εβλιγιά Τσελεμπή στα 1667 με το όνομα Σοφουλού (Sofulu). Αρχαιολογικά ευρήματα πιστοποιούν ότι η περιοχή κατοικούνταν κατα την διάρκεια της Ελληνιστικής περιόδου.
Το Σουφλί ήταν ένα κεφαλοχώρι απαλλαγμένο απο τους φόρους της Οθωμανικής τότε αυτοκρατορίας. Η άνθιση του άρχισε τον 19ο αιώνα, και αποτελούσε ένα σημαντικό εμπορικό κέντρο. Η δημιουργία του σιδηροδρομικού σταθμού το 1872 συνέβαλε σημαντικά στην οικονομική του ανάπτυξη. Ο πληθυσμός του αυξανόταν εντυπωσιακά και ενώ το 1877 είχε γύρω στους 4.680 κατοίκους το 1908 ανέβηκε στους 12.000-13.000. Το Σουφλί γίνεται γνωστό κυρίως για το μετάξι, 4 εργοστάσια δημιουργούνται (των Αζαρία και Πάπο (1908), των Τζίβρε (1920), του Π. Χατζησάββα, του Τσιακίρη (1954), και το κρατικό εργοστάσιο), όμως δεν είναι η μόνη ασχολία των κατοίκων, ανάπτυξη έχει παρουσιάσει η αμπελουργία και η οινοποιεία όπως και η καροποιεία και η σιδηρουργία.Παράλληλα λειτουργούσαν 4 ατμοκίνητοι αλευρόμυλοι και αρκετές μονάδες παραγωγής σισαμελαίου.
Το έντονο θρακιώτικο στοιχείο στα έθιμα της περιοχής μαρτυρεί την καταγωγή των Σουφλιωτών από το μεγάλο Θρακικό φύλο της Βαλκανικής χερσονήσου και των νησιών του βορειοανατολικού Αιγαίου.
Κατά την περίοδο της Οθωμανικής αυτοκρατορίας το Σουφλί αποτελούσε ισχυρό οικονομικό, πολιτικό και πολιτισμικό κέντρο που απλωνόταν και στην ανατολική όχθη του ποταμού Έβρου με πληθυσμό της τάξης των 60.000 ατόμων. Η ραγδαία ανάπτυξη οφείλεται στην σηροτροφία, που υπήρξε ο οικονομικός πνεύμονας της περιοχής για πολλές δεκαετίες. Η αμπελουργία και η οινοποιεία παρουσίασαν γρήγορη ανάπτυξη. Αυτά ήταν τα δύο κύρια σκέλη της οικονομικής ζωής του τόπου.