Σύμβολο αγάπης και γονιμότητας για τους Αρχαίους Έλληνες, το κυδώνι ήταν αφιερωμένο στη θεά Αφροδίτη. Ορισμένες ποικιλίες τρώγονται και ωμές, αλλά συχνότερα τα κυδώνια ψήνονται ή γίνονται γλυκό του κουταλιού.
Το Φθινόπωρο είναι η εποχή του. Η μικρή μας κυδωνιά κάθε χρόνο μας χαρίζει αρκετούς καρπούς για να κάνουμε γλυκό του κουταλιού, ενώ οι λάτρεις της ρακής το προτιμούν για συνοδευτικό!
Η συνταγή μας από το cretangastronomy…
Τα υλικά μας για μια δόση:
1 κιλό κυδώνια (ζυγισμένα καθαρισμένα)
1 κιλό ζάχαρη
3 κούπες νερό
3-4 φύλλα αρμπαρόριζας
1 ξυλάκι κανέλα
Το χυμό ενός λεμονιού
Εκτέλεση
Αφαιρούμε το χνούδι αν υπάρχει από τα κυδώνια και τα πλένουμε. Τα καθαρίζουμε και αφαιρούμε τα σπόρια και
κάποιες περιοχές της σάρκας που πιθανόν να έχουν χτυπήματα, σημάδια κλπ. Αφού τελειώσουμε με το καθάρισμα όλων, τα περνάμε από τον ειδικό τρίφτη, ή τα κόβουμε σε φέτες και μετά σε λεπτά ραβδάκια πλευράς το πολύ 1 cm.
Όταν τελειώσουμε, τα πλένουμε καλά και τα βάζουμε σε κατσαρόλα σε στρώματα εναλλάξ με τη ζάχαρη. Τα περιχύνουμε με το νερό , βάζουμε και την κανέλα και τα βάζουμε σε δυνατή θερμοκρασία να βράσουν.
Μόλις αρχίσουν να κοχλάζουν, χαμηλώνουμε σε μέτρια προς δυνατή τη θερμοκρασία (ας πούμε στο 7-8 με μέγιστο το 9) , ή στο 6 αν θέλουμε πιο κόκκινο το γλυκό μας .Αν δημιουργηθεί αφρός, τον αφαιρούμε με ένα κουτάλι. Μετά από λίγο προσθέτουμε την αμπερόζα και συνεχίζουμε το βράσιμο. Αν θέλουμε να δέσουμε το γλυκό μας σε δυο φάσεις, το αποσύρουμε από το μάτι σε 30 λεπτά και τελειώνουμε το δέσιμό του την επόμενη μέρα.
Αν θέλουμε να μείνει ανοιχτόχρωμο, το δένουμε απευθείας. Λίγο πριν το αποσύρουμε προσθέτουμε τα ασπρισμένα αμύγδαλα και το χυμό λεμονιού , και αφήνουμε να πάρει μια δυο βράσεις.
Δοκιμάζουμε το σιρόπι με τον γνωστό τρόπο .
Όταν είναι έτοιμο, το σερβίρουμε σε αποστειρωμένα βάζα, τα αναποδογυρίζουμε μέχρι να κρυώσουν και τα αποθηκεύουμε σε δροσερό μέρος. Όταν τα ανοίγουμε είναι καλύτερα να φυλάσσουμε το βάζο στο ψυγείο παρόλο που είναι γενικά ανθεκτικό γλυκό.
Περισσότερα εδώ