Εκπαίδευση και Εκπαιδευτικοί: Στέλλα Λενακάκη, δασκάλα στο Πετροκεφάλι
Τo familytime.gr δίνει το λόγο στους λειτουργούς της δημόσιας εκπαίδευσης. Κάθε εβδομάδα φιλοξενούμε έναν εκπαιδευτικό, της Πρωτοβάθμιας ή Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης.
Μετά την κ. Χριστίνα Ξανθοπούλου ο λόγος στην κ. Στέλλα Λενακάκη, δασκάλα στο Δημοτικό Σχολείο Πετροκεφαλίου.
Λίγα λόγια για σένα, όπως συστήνεσαι στους μαθητές σου…
Ονομάζομαι Λενακάκη Στέλλα και κατάγομαι από το Μαγαρικάρι του Δήμου Φαιστού. Τα πρώτα χρόνια της εκπαίδευσης μου, τα πέρασα στο μονοθέσιο σχολείο του χωριού μου. Ήταν τα πιο όμορφα και καθοριστικά χρόνια της ζωής μου.
Το σχολείο για εμένα είναι μια ζεστή αγκαλιά ανθρώπων διαφορετικών, αλλά ίσων μεταξύ τους.
Ανάμεσα στα έλατα, στα πεύκα, στις πολύχρωμες παπαρούνες σε ένα χώρο γεμάτο από εικόνες του φυσικού κόσμου περπατώντας στα χώματα και βρέχοντας τα παπούτσια μας σε νερόλακκους, διδασκόμασταν όλα τα μαθήματα βιωματικά.
Μέσα στη ζεστή θαλπωρή των δασκάλων μέσα και έξω από τις αίθουσες μαθαίναμε βιωματικά και ανθρώπινα.
Πως θα χαρακτήριζες τον εαυτό σου σαν εκπαιδευτικό; Αυστηρό ή επιεική;
Αυτό που με χαρακτηρίζει ως άνθρωπο και ως παιδαγωγό είναι η ενσυναίσθηση, η ικανότητα δηλαδή να αντιλαμβάνομαι τα συναισθήματα των παιδιών λαμβάνοντας υπόψιν το αναπτυξιακό στάδιο, στο οποίο βρίσκονται. Τα παιδιά χρειάζονται σε πρώτη φάση, να αισθάνονται ασφάλεια πράγμα που συνδέεται με την ύπαρξη ορίων τα οποία είναι βασικό να θεσπίζονται με ευαισθησία και να στοχεύουν στην προστασία και στην ανάπτυξη της προσωπικής ανεξαρτησίας ταυτόχρονα.
Από ποιον παιδαγωγό έχεις επηρεαστεί;
Υπάρχουν πάρα πολλοί εμπνευστές παιδαγωγοί από τους οποίους έχω δεχθεί πολύ σημαντικά μηνύματα, οράματα και φιλοδοξίες για αυτό το λειτούργημα που έχω επιλέξει. Μιλάμε για λειτούργημα, διότι μέσα από τον μικρόκοσμο του σχολείου, ο παιδαγωγός, διαπλάθει και δημιουργεί τη ψυχοσύνθεση του παιδιού μέσα από την παιδευτική διαδικασία. Προσωπικά, οι επιρροές είναι πάρα πολλές, αλλά εγώ προτιμώ να σταθώ στην αξία των παιδαγωγών της ελληνικής φιλοσοφίας, που σχετίζονται με τον Αριστοτέλη, το Σωκράτη, τον Πλάτωνα, οι οποίοι μέσα από τα έργα τους συνδέουν την ηθική με την παιδαγωγική και τοποθετούν την παιδεία στα ύψιστα αναγκαία αγαθά.
Στόχος της πραγματικής κατά τον Αριστοτέλη παιδείας, δηλαδή αυτοσκοπός της, είναι η διάπλαση ενάρετων και ελευθέρων πολιτών, οι οποίοι θα κατακτήσουν την ευδαιμονία.
Αν μπορούσες να αλλάξεις κάποια πράγματα στο ελληνικό σχολείο, ποια θα ήταν αυτά;
Η παιδευτική διαδικασία αποτελεί μια αλληλεπίδραση πολλών παραγόντων. Η υλικοτεχνική υποδομή, ο εξοπλισμός, η κρατική στήριξη, η ουσιαστική επιμόρφωση και στήριξη από την κοινωνία αποτελούν τα βασικά θέματα που απασχολούν και προβληματίζουν έντονα το χώρο μας. Υπάρχει ανάγκη ενδυνάμωσης παιδιών με δυσκολίες και γνωστικές και συναισθηματικές ελλείψεις. Η ύπαρξη ενός ωρολόγιου προγράμματος ευέλικτου, χωρίς έμφαση στην ύλη και στα χρονικά διαγράμματα, τα οποία φορτίζουν όλους τους εμπλεκόμενους είναι πολύ βασικό. Χρειαζόμαστε μοντέλα εκπαίδευσης, που να αναπτύσσουν όλες τις μορφές νοημοσύνης παροτρύνοντας- ενθαρρύνοντας όλα τα παιδιά να συμμετέχουν.
Έντονη ανάγκη υπάρχει τα παιδιά να έρθουν σε επαφή με το βίωμα της γνώσης μέσα από την οποία εγγράφεται μέσα στα πεδία της μνήμης η πληροφορία. Θέλω να πω ακόμη πολλά αλλά δε θα το κάνω. Θέλουμε να έχουμε μαζί μας την κοινωνία ως αρωγό στον αγώνα μας για μια ποιοτικότερη παροχή υπηρεσιών. Έτσι, θα συνεχίζουμε να διεκδικούμε το βέλτιστο αγαθό της παιδείας που αξίζει σε όλα τα παιδιά.
Τι θέλεις να θυμούνται οι μαθητές σου, από τη δασκάλα τους;
Τα παιδιά θα θυμούνται αυτούς που κατάφεραν να τα αποδεχτούν, να τα προσεγγίσουν συναισθηματικά και να τα κάνουν να νιώσουν ότι είναι μοναδικά.
Και τα παιδιά έχουν τη δυνατότητα να το γνωρίζουν αυτό.
