Εκπαίδευση και Εκπαιδευτικοί: Μαρία Τσακαλίδου, δασκάλα στο Τυμπάκι
Τo familytime.gr δίνει το λόγο στους λειτουργούς της δημόσιας εκπαίδευσης. Κάθε εβδομάδα φιλοξενούμε έναν εκπαιδευτικό, της Πρωτοβάθμιας ή Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης.
Μετά την κ. Στέλλα Λενακάκη , ο λόγος στην κ. Μαρία Τσακαλίδου δασκάλα στο 1ο Δημοτικό Σχολείο Τυμπακίου.
Λίγα λόγια για σένα, όπως συστήνεσαι στους μαθητές σου…
Είμαι η Τσακαλίδου Μαρία. Τα πρώτα χρόνια στην Κρήτη με το που άκουγαν τα παιδάκια μου το –ίδου στην κατάληξη ρωτούσαν αμέσως από πού είμαι, οπότε πηγαίναμε στον χάρτη και, αφού έδειχνα την Κρήτη για να γνωρίζουν πού βρισκόμαστε, συνέχιζα με τη Δράμα (και το Σουφλί απ’ όπου κατάγεται η μαμά μου κι εγώ κατά το ήμισυ).
Τώρα πια, μετά από τόσα χρόνια στο Τυμπάκι και μάλιστα στο 1ο Δημοτικό, με το που πω το όνομά μου σηκώνονται τα πρώτα χεράκια για να μου πουν: «Α, σε ξέρω! Είσαι η δασκάλα της ξαδέρφης μου/ του αδερφού μου…» ή απευθυνόμενοι στους υπόλοιπους: «Ξέρω από πού είναι! Την είχα στο ολοήμερο». Τα τελευταία χρόνια προστέθηκε και το: «Σε ξέρω. Είσαι η μαμά της Χρυσής».
Αυτή είμαι λοιπόν. Η Μαρία Τσακαλίδου από τη Δράμα (και το Σουφλί). Τα τελευταία χρόνια ζω μόνιμα στο Τυμπάκι με τον άντρα μου και την κόρη μας, τη Χρυσή.
Πως θα χαρακτήριζες τον εαυτό σου σαν εκπαιδευτικό; Αυστηρό ή επιεική;
Σε ό,τι έχει να κάνει με το γνωστικό κομμάτι θα με χαρακτήριζα μάλλον επιεική. Σέβομαι ότι ο καθένας είναι ξεχωριστός, έχει τις ιδιαιτερότητές του, θέλει τον χρόνο του, τον τρόπο του, ίσως μια διαφορετική προσέγγιση για να μάθει.
Εκεί που είμαι αυστηρή είναι σε ό,τι έχει να κάνει με τη συμπεριφορά. Θέλω να υπάρχουν σαφή και ξεκάθαρα όρια, τα οποία και θέτω από την πρώτη μέρα.
Η τάξη είναι ένας χώρος που θα περάσεις ώρες και ώρες. Εκεί καλείσαι να μάθεις, να δημιουργήσεις, να συνεργαστείς, να επικοινωνήσεις, να κοινωνικοποιηθείς… Ε, δε γίνεται τίποτα απ’ όλα αυτά σε ένα περιβάλλον χωρίς κανόνες και για το ευχάριστο κλίμα εκεί μέσα πρέπει να προσπαθήσουμε πολύ και όλοι.
Από ποιον παιδαγωγό έχεις επηρεαστεί;
Πολύ θα ήθελα να πω ένα βαρύγδουπο όνομα και να κλέψω τις εντυπώσεις -το έκανα στην αρχή της καριέρας μου, πρόσθετε κύρος που το χρειαζόμουν στα 22 μου που μπήκα ως δασκάλα πια στα σχολεία- αλλά όχι. Έχω επηρεαστεί πάντως από πολύ κόσμο, ώστε να γίνω η δασκάλα που είμαι σήμερα. Από ανθρώπους που έζησα, δούλεψα μαζί, συνεργάστηκα, θαύμασα τη δουλειά, την όρεξη, το κουράγιο, τις ιδέες τους, τον τρόπο τους απέναντι στα παιδιά και το υπέροχο κλίμα που επικρατούσε στην τάξη τους. Ενδεικτικά θα αναφέρω κάποιους: τη μαμά μου (δασκάλα κι αυτή και ναι… το μήλο έπεσε κάτω απ’ τη μηλιά), τον κ. Κώστα Μαργαριτόπουλο (σύμβουλό μου σε σχολείο της Δράμας), τον κ. Γρηγόρη Μόκκαλη (τον πρώτο μου διευθυντή), την κ. Μάγδα Καραντώνη (δασκάλα μου στην Ε΄ δημοτικού)… και η λίστα δε σταματά…
Αν μπορούσες να αλλάξεις κάποια πράγματα στο ελληνικό σχολείο, ποια θα ήταν αυτά;
Καταρχάς η παιδεία θα ήθελα να είναι όντως δημόσια και δωρεάν. Να παρέχονται στα παιδιά εκτός από τα σχολικά εγχειρίδια και ό,τι άλλο τους χρειάζεται στο σχολείο, από το μολύβι και τη γόμα μέχρι το tablet ή τον υπολογιστή για την τηλεκπαίδευση.
Οι τάξεις να είναι μεγάλες και ευρύχωρες, με όλο τον απαραίτητο εξοπλισμό. Να υπάρχουν ακόμα και ερμάρια για κάθε μαθητή, ώστε να αφήνουν τα παιδιά κάποια πράγματα και βιβλία στο σχολείο και να μην κουβαλούν αυτές τις τσάντες, που ζυγίζει τουλάχιστον 5 κιλά η καθεμιά.
Να λειτουργήσει το ολοήμερο τμήμα όπως παλιά, με έναν εκπαιδευτικό υπεύθυνο, πολλές ειδικότητες και ενδιαφέρουσες δραστηριότητες που επιλέγουν τα ίδια τα παιδιά.
Να μειωθεί επιτέλους η διδακτέα ύλη, πράγμα που παρακαλάμε εδώ και χρόνια δάσκαλοι και μαθητές.
Πήρα φόρα… ας σταματήσω εδώ.
Τι θέλεις να θυμούνται οι μαθητές σου, από τη δασκάλα τους;
Να θυμούνται ότι προσπάθησα όχι απλά να μάθουν, αλλά και να αγαπήσουν το σχολείο και τη γνώση. Ήθελα πάντα να έρχονται στο σχολείο και να φεύγουν απ’ αυτό με χαμόγελο. Ήμουν η δασκάλα τους για 1-2 χρονιές και είναι οι μαθητές μου για πάντα. Ήμουν και θα είμαι εκεί να τους καμαρώσω, να τους χειροκροτήσω, να χαρώ με τις επιτυχίες και τα κατορθώματά τους. Τα μισά απ’ τα χαρίσματά τους που μου έδειξαν στην τάξη να δείξουν στην κοινωνία μεθαύριο, θα κάνουν τον κόσμο πολύ ομορφότερο!
Και μην ξεχάσετε! Κάντε την εγγραφή σας στην ομάδα μας στο facebook για να ενημερώνεστε ή να μας στέλνετε όμορφες φωτογραφίες, αλλά και ότι ενδιαφέρον γίνεται στον τόπο σας!