Εκπαίδευση και Εκπαιδευτικοί: Μαρία Ντισπυράκη, δασκάλα στους Αγίους Δέκα!
Τo familytime.gr δίνει το λόγο στους λειτουργούς της δημόσιας εκπαίδευσης. Κάθε εβδομάδα θα φιλοξενούμε έναν εκπαιδευτικό, της Πρωτοβάθμιας ή Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης.
Μετά την κ. Ελευθερία Παπαλαζάρου, δασκάλα στο Δημοτικό Σχολείο Κεχρόκαμπου Καβάλας, ο λόγος στην κ. Μαρία Ντισπυράκη, δασκάλα στο Δημοτικό Σχολείο Αγίων Δέκα Δήμου Γόρτυνας!
Λίγα λόγια για σένα, όπως συστήνεσαι στους μαθητές σου…
Με λένε Ντισπυράκη Μαρία και κατάγομαι από το ορεινό χωριό Καμάρες του Δήμου Φαιστού. Διδάσκω στο Δημοτικό Σχολείο Αγίων Δέκα Δήμου Γόρτυνας.
Στις Καμάρες έζησα μόνο στα παιδικά μου χρόνια αλλά αυτό ήταν αρκετό για να κρατήσω ζωντανές τις μνήμες της παράδοσης, τις μυρωδιές από τα βότανα και τα λουλούδια που φύονται στους πρόποδες του Ψηλορείτη. Η αλλαγή του τόπου κατοικίας μου στα εφηβικά μου χρόνια στους Βώρους του Δήμου Φαιστού, ήταν ένας καθοριστικός παράγοντας για την μετέπειτα πορεία στη ζωή μου. Η γνωριμία με διαφορετικούς ανθρώπους με βοήθησε να αγαπήσω την γνώση, τη μάθηση, την αλληλεπίδραση και την επικοινωνία.
Πως θα χαρακτήριζες τον εαυτό σου σαν δασκάλα; Αυστηρό ή επιεική;
Δεν θα χαρακτήριζα αυστηρό ή επιεική τον εαυτό μου. Θα προτιμούσα τον όρο «εναλλακτικό» ανάλογα με την περίσταση και την ψυχοσύνθεση του παιδιού. Κάθε μαθητής ανήκει στον μικρόκοσμο του ευρύτερου οικογενειακού του περιβάλλοντος, σκοπός λοιπόν για κάθε εκπαιδευτικό είναι η αγάπη του παιδιού για μάθηση, για κοινωνικοποίηση και για ομαδικότητα, σύμφωνα με την προσωπικότητά του.
Από ποιον παιδαγωγό έχεις επηρεαστεί;
Έχω επηρεαστεί από το Μοντεσσοριανό μοντέλο εκπαίδευσης. Η Μαρία Μοντεσσόρι ήταν η γιατρός, η δασκάλα, ο Άνθρωπος που έχει αλλάξει τον τρόπο που αντιμετωπίζεται κάθε μαθητής, ανάλογα με τις ανάγκες του. Η αγάπη, η κατανόηση, η ενσυναίσθηση, η βιωματική μάθηση και η επαφή με το εξωτερικό περιβάλλον είναι μερικοί από τους παράγοντες που συντελούν στην υγιή ανάπτυξη της προσωπικότητας των μικρών μας μαθητών.
Αν μπορούσες να αλλάξεις κάποια πράγματα στο ελληνικό σχολείο, ποια θα ήταν αυτά;
Θα ήθελα να είχαμε περισσότερο χρόνο για βιωματική μάθηση και για περιβαλλοντική μελέτη. Να δουλεύουμε και να μαθαίνουμε μέσα από το παιχνίδι, το θέατρο, την παράδοση και την μουσική. Θα έκανα πιο ευέλικτα τα ωράρια των μαθημάτων ώστε να μην κουράζονται οι μικροί, κυρίως, μαθητές μας. Αλλά πρώτα από όλα, θα φρόντιζα το σχολείο να έχει χρώμα, να παρέχει χώρους και αίθουσες που κάθε παιδί θα ονειρεύονταν και θα αγαπούσε. Ένα σχολείο με αγάπη αλλά και με υλικοτεχνική υποδομή που οφείλουν να έχουν τα παιδιά του μέλλοντος, οι αυριανοί πολίτες της κοινωνίας μας.
Τι θέλεις να θυμούνται οι μαθητές σου, από τη δασκάλα τους, Μαρία Ντισπυράκη;
Σίγουρα δεν περιμένω να θυμούνται τα παιδιά μία από τις πολλές δασκάλες που πέρασαν από την ζωή τους. Θα ήθελα όμως αν τύχει και συναντηθούμε με κάποιον μαθητή ή μαθήτρια, να «χαμογελάσουν» οι ματιές μας και να κρατήσουμε στην καρδιά μας μια όμορφη και ξεχωριστή «στιγμή» που μοιραστήκαμε σε μια σχολική αίθουσα. Ένα θετικό μήνυμα, αυτό είναι αρκετό για να συνεχίσω να χαμογελάω κι εγώ καθημερινά μέσα στην αίθουσα με τους σημερινούς μου μικρούς «ΗΡΩΕΣ».
Και μην ξεχάσετε! Κάντε την εγγραφή σας στην ομάδα μας στο facebook για να ενημερώνεστε ή να μας στέλνετε όμορφες φωτογραφίες, αλλά και ότι ενδιαφέρον γίνεται στον τόπο σας!