Εκπαίδευση και εκπαιδευτικοί: Αριστείδης Σταυρακάκης, δάσκαλος.
Τo familytime.gr δίνει το λόγο στους λειτουργούς της δημόσιας εκπαίδευσης. Κάθε εβδομάδα θα φιλοξενούμε έναν εκπαιδευτικό, της Πρωτοβάθμιας ή Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης.
Ξεκινάμε με τον κ. Αριστείδη Σταυρακάκη, εκπαιδευτικό στο 1ο Δημοτικό Σχολείο Τυμπακίου.
Λίγα λόγια για σένα, όπως συστήνεσαι στους μαθητές σου…
Λέγομαι Αριστείδης Σταυρακάκης. Γεννήθηκα στη Λοχριά, ένα μικρό χωριό κι εκεί τελείωσα το δημοτικό σχολείο σε δύσκολες εποχές και με κακές συνθήκες. Αυτές οι δυσκολίες με οδήγησαν να ακολουθήσω το λειτούργημα του εκπαιδευτικού για να δώσω στους μαθητές μου την ευκαιρία να μαθητεύσουν σ’ ένα χώρο, που τουλάχιστον θα πλημμυρίζει αγάπη.
Πως θα χαρακτήριζες τον εαυτό σου σαν δάσκαλο; Αυστηρό ή επιεική;
Γενικά είμαι επιεικέστατος, συγχωρώ λάθη των μαθητών προσπαθώντας να τους δείξω όσο πιο όμορφα μπορώ πως δεν πρέπει να επαναληφθούν. Υπάρχουν στιγμές όμως που με αυστηρότητα επιπλήττω μαθητή, κυρίως για κακή συμπεριφορά και σπανιότατα για την κακή απόδοση στο μάθημα.
Από ποιον παιδαγωγό έχεις επηρεαστεί;
Όλοι οι μεγάλοι παιδαγωγοί είχαν θετική επίδραση στον τρόπο μετάδοσης της γνώσης προς τα παιδιά. Πολλές φορές έλεγα πως τελικά έγινα ένα “μείγμα” που περιέχει στοιχεία απ’ όλους. Εξάλλου θεωρώ πως κάθε παιδαγωγός είναι μοναδικός, δεν αντιγράφεται, βελτιώνεται, αλλά ούτε ο ίδιος δεν μπορεί να επαναλάβει τον εαυτό του, δηλαδή όσες φορές κάνει μια διδασκαλία τόσες διαφορετικές διδασκαλίες θα έχει κάνει.
Αν μπορούσες να αλλάξεις κάποια πράγματα στο ελληνικό σχολείο, ποια θα ήταν αυτά;
Τρία πράγματα θα άλλαζα στο σχολείο: α) θα κυριαρχούσε η αγάπη προς τα παιδιά και θα επέβαλα να τη δείχνουμε κιόλας με κάθε τρόπο. β) θα έδειχνα μεγάλη εμπιστοσύνη στα παιδιά και θα τα παρότρυνα να παίρνουν πρωτοβουλίες και γ) θα έδινα στα παιδιά περισσότερο χρόνο για παιχνίδι γιατί απλά, παιδί=παιχνίδι
Τι θέλεις να θυμούνται οι μαθητές σου , από το δάσκαλο τους Αριστείδη Σταυρακάκη;
Οι μαθητές μου θέλω να θυμούνται και διαπιστώνω πως γίνεται από τους παλιούς που είχα, πως δεν τσιγκουνεύτηκα ΑΓΑΠΗ να τους δώσω, πως τους εφοδίασα με τα απαραίτητα ώστε να γίνουν καλοί, σωστοί και χρήσιμοι άνθρωποι στην κοινωνία και τις αμέτρητες ‘πατρικές” συμβουλές που τους έδωσα ως δεύτερος πατέρας τους, γιατί έτσι ένιωθα κι έτσι ήθελα να με νιώθουν.