Με ειλικρίνεια…

Με ειλικρίνεια…

“Δηλώνω στην τιμή και στη συνείδησή μου πως θα πω όλη την αλήθεια και μόνο την αλήθεια, χωρίς να προσθέσω ή να κρύψω τίποτα”.

---

Γράφει η Μαρία Ψωμαδάκη

---

Με συνεπήρε ο ειρμός των λέξεων και των νοημάτων. Το έναυσμα καθώς αντιλαμβάνεστε ήδη δόθηκε. Ήγγικεν η ώρα της έκφρασης.

Ο μάρτυρας επικαλείται τον παραπάνω όρκο ενώπιον του δικαστηρίου για να κατοχυρώσει τρόπον τινά το αξιόπιστο και ειλικρινές των λόγων του. Ο προβληματισμός που γεννάται μέσα μου σθεναρός. Δεν μου αφήνει το περιθώριο της επιλογής, οπότε υποκύπτω στη γοητεία του και αφήνομαι να με παρασύρει. Θα μπορούσε άραγε η επίκληση αυτού του όρκου να έχει πρακτική εφαρμογή στο καθημερινό μας γίγνεσθαι; Ιδιαίτερα όταν το ζητούμενο είναι η ειλικρίνεια την οποία αναμφίβολα εμπεριέχει; Θα μπορούσε να διαφοροποιήσει και να επαναπροσδιορίσει τη στάση μας απέναντι της; Μια ενδιαφέρουσα ερώτηση ! Δεν συμφωνείτε;

Όταν αναφερόμαστε στην πολυδιάστατη και πολυεπίπεδη έννοια της ειλικρίνειας, η οποία αναμφισβήτητα  αποτελεί εξέχουσα ηθική αξία, θα λέγαμε ότι είναι  «η έκφρασή των πραγματικών σκέψεων και συναισθημάτων μας». Άραγε θα μπορούσαμε να την εξετάσουμε ξέχωρα από την εντιμότητα και την τιμιότητα; Έχω την βαθύτατη βεβαιότητα πως όχι. Ενστερνίζομαι την άποψή ότι πρόκειται για έννοιες αλληλένδετες, που ξεκάθαρα η μια εμπεριέχει την άλλη.

Κατά την προσφιλή μου συνήθεια, περιπλανιέμαι στον μαγικό κατ’ εμέ κόσμο των συναισθημάτων. Ως εκ τούτου είναι αναπόφευκτη η συνένωση της ειλικρίνειας και των συναισθημάτων. Άραγε πώς να προσδιορίζεται αυτή η νεοσύστατη έννοια; Ποια κριτήρια αποσαφηνίζουν επαρκώς τα ζητούμενα και τις εκφάνσεις της ;Νομίζω η απάντηση είναι απλή και αυτάρκης. Η συμφωνία μεταξύ των λόγων, των πράξεων και των ενεργειών μας. Όταν υπάρχει σε αρμονία το παραπάνω τρίπτυχο, βρισκόμαστε στο ορθό μονοπάτι.

Πολλάκις διερωτήθηκα γιατί να είναι τόσο δύσκολη η γνήσια έκφραση και εκδήλωση των συναισθημάτων μας. Ανεξαιρέτως η απάντηση ίδια και απαράλλαχτη και μάλιστα διατυπωμένη με τη μορφή ερώτησης…η «εκδίκηση» του ερωτηματικού! «Τι θα σκεφτούν οι άλλοι για εμένα;». Οι συλλογισμοί μου κάπου εδώ διίστανται και κατευθύνονται σε δύο διαφορετικές εκδοχές θεώρησης των πραγμάτων, που όμως ουσιαστικά αποφέρουν το ίδιο αποτέλεσμα.

Αφενός η συστολή που αναμφισβήτητα εμπεριέχει το στοιχείο της αιδούς, σε συνδυασμό ενίοτε και με την αναποφασιστικότητα απομακρύνουν το άτομο από το να εκφράσει τα ειλικρινή του αισθήματα και να εκδηλώσει τις εσωτερικές του αλήθειες.

Αφετέρου στον αντίποδα θα αντικρύσουμε τον εγωισμό. Αναντίρρητα αποτελεί ανασταλτικό παράγοντα εξωτερίκευσης του αυθεντικού και ειλικρινούς συναισθήματος. Εδώ οι λόγοι και οι αιτίες έχουν βαθύτερες ρίζες και χρήζουν πιο διεξοδικής αναφοράς. Όταν εκτιθέμεθα συναισθηματικά  υπάρχει πάντοτε η πιθανότητα να γίνουμε αποδεκτές κάποιας μορφής επίκρισης .Έχουμε άραγε την ωριμότητα να την δεχτούμε, να την επεξεργαστούμε αντικειμενικά και ενδεχομένως να οδηγηθούμε σε μια θετική αλλαγή της συμπεριφοράς μας; Διερωτώμαι αν ο φόβος του να έχουμε άδικο σε συνάρτηση με την πιθανότητα να πληγωθούμε είναι επαρκής λόγος για να αποφεύγουμε την πραγματική μας φύση; Τι όφελος αποκομίζουμε όταν κωφεύουμε στο πραγματικό μας συναίσθημα; Υπάρχει ψυχοσυναισθηματική εξέλιξη ή επιλέγουμε εν γνώσει μας τη στασιμότητα; Αξίζει εν τέλει; Ας αναρωτηθούμε…

Στα πλαίσια της εντιμότητας πρέπει να παραδεχτώ ότι υπάρχει μια παράμετρος στο προκείμενο θέμα που ανέκαθεν με τρόμαζε και εξακολουθεί ακόμα και σήμερα να με βρίσκει απροετοίμαστη και να με πιάνει εξαπίνης. Η έκφραση συναισθημάτων επίπλαστων, που παραποιούν κάθε έννοια αυθεντικότητας, ειλικρίνειας και φιλαλήθειας. Η διαπίστωση ετούτης εδώ της φενάκης φαντάζει θλιβερή και είναι. Σαφώς τα λόγια, οι καλές και αγαστές  προθέσεις είναι παρόντα. Οι πράξεις που είναι και ζητούμενο; Ειρωνικά απούσες. Οι ενέργειες αδρανείς. Μετά μεγάλης μου απογοήτευσης η ειλικρίνεια μόλις καταλύθηκε!

Όμως, καλώς ή κακώς  εξακολουθώ να πιστεύω στους ανθρώπους…εξακολουθώ να ελπίζω! Αισθάνομαι ακαθόριστα το φως να ανακάμπτει στην ύπαρξη, στην ισχυρή παρουσία και στην πηγαία αυθεντικότητα των γνήσιων συναισθημάτων. Ακριβώς σε αυτό εδώ το σημείο η συστολή, η αναποφασιστικότητα, ο εγωισμός χάνουν κάθε ισχύ.

Τα ειλικρινή συναισθήματα, αγαπητοί μου, έχουν μια δύναμη και μια εν γένει δυναμική αξιοθαύμαστη και καθόλα αξιοζήλευτη.

Μπορούν να αγαπούν

Μπορούν να θεραπεύουν

Μπορούν να νοιάζονται

Μπορούν να εμπνέουν

Μπορούν να κατανοούν

Μπορούν να  ζητούν και να προσφέρουν συγχώρεση

Μπορούν να μοιράζουν και να μοιράζονται

Μπορούν να χαίρονται

Μπορούν να λυπούνται

Μπορούν να ελπίζουν

Σε πείσμα των καιρών επιλέγω ενσυνείδητα να εκτίθεμαι και να παίρνω τα ρίσκα μου προσφέροντας στους ανθρώπους που αγαπώ τα γνήσια και αυθεντικά μου συναισθήματα. Αυτή είναι η σχέση που με εκφράζει…της ειλικρίνειας! Σέβομαι κάθε πτυχή των ανθρώπων και ιδιαίτερα τις αθέατες πλευρές, τις σκοτεινές, τις άτεγκτες. Αυτές μου αρέσει να προσεγγίζω. Ακριβώς εκεί θα βρεις τις πολυκαιρισμένες πληγές της ψυχής. Το στοίχημα με τον εαυτό μου; Μα να κατορθώσω να τις απαλύνω. Ίσως το ελάχιστο που οφείλω να πράξω, όταν μου προσφέρονται συναισθήματα ειλικρινή με εμπιστοσύνη και αυταπάρνηση.

Όταν τεθεί ζήτημα ειλικρίνειας λόγων, σκέψεων, πράξεων, ενεργειών και συναισθημάτων αποφασίζω να επικαλεστώ τον όρκο ως άλλος μάρτυρας όχι κατηγορίας αλλά υπεράσπισης. Ίσως, ίσως λέω να είναι ένα πρώτο βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση.

Εσείς θα πρέπει να κάνετε τη δική σας προσωπική επιλογή!