Το χρονικό μιας μάχης

Το χρονικό μιας μάχης

Αδημονούσα
για το σάλπισμα της ανακωχής,
την βέβαια απόδειξη μιας σύγκρουσης
αναπόφευκτης μεν,
οδυνηρά βολικής δε.

Χμ…

Αντί αυτού δηλώνεις
αδιαπραγμάτευτες
τις υποσχέσεις της λήθης.

Τις χαράσσεις σχεδόν προκλητικά
με μελάνι αόρατης γραφής σε περίπλοκους κώδικες-
θαρρώ τεχνολογίας.

Δεν είναι να εκπλήσσεται κανείς
που δεν θυμάμαι πια
όσα επιδέξια έταξες.
Ίσως σε μένα…
Ίσως σε όσα προσδοκούσες να ξεχάσεις,
αλλά δεν μπόρεσες.

Σου αναγνωρίζω
κέρδισες τη μάχη.

Χειροκροτώ στωικά.

Θεατής λαβωμένος…

Οι πληγές σημάδεψαν το κορμί
χωρίς οικτο.
Αντί να κακοφορμίσουν όμως
γέμισαν άνθη
κρίνα, μενεξέδες, ζουμπούλια, γιασεμιά.

Είναι να απορείς με τους κήπους
που περίτεχνα κρύβονται
στα σώματα των ανθρώπων
που η ιωσίνη
έβαψε κόκκινα.

Όπως και να έχει
εγώ κέρδισα τον πόλεμο.

Ήλπισα πάραυτα
σε μια λευκή σημαία
κι ας κυμάτιζε
έστω μεσίστια.

Μαρία Ψωμαδάκη