Τα ήθη και τα έθιμα του Δεκέμβρη!
Ο Δεκέμβριος ή Δεκέμβρης είναι πρώτος μήνας του χειμώνα μα τελευταίος του χρόνου. Τα πρώτα μεγάλα κρύα, τα χιόνια στα βουνά αλλά και στα πεδινά και κυρίως η μεγάλη, παγκόσμια πια, γιορτή των Χριστουγέννων, με τα λαμπιόνια και τα φώτα παντού, τις εξορμήσεις και τα ταξίδια, τα χειμερινά ρούχα και τα κασκόλ, τις βιτρίνες των καταστημάτων, τα γιορτινά τραπέζια και τους φίλους, χαρίζουν στον Δεκέμβριο μια μοναδική γοητεία.
Ο Δεκέμβριος του νότιου ημισφαιρίου: Ο Δεκέμβριος αντιστοιχεί στον Ιούνιο. Δηλαδή όταν στο βόρειο ημισφαίριο (όπου ανήκει και η Ελλάδα) είναι 1η Δεκεμβρίου και χειμώνας, στο νότιο ημισφαίριο είναι σε αντιστοιχία 1η Ιουνίου, δηλαδή ξεκινά το καλοκαίρι. Και ασφαλώς όταν στο νότιο ημισφαίριο είναι Δεκέμβριος, στην Ελλάδα είναι Ιούνιος. Μην λησμονήσετε ασφαλώς να κάνετε το πείραμα με την υδρόγειο σφαίρα και τον φακό που φωτίζει διαφορετικές περιοχές της γης.
Από που πήρε το όνομά του: Η ονομασία του προέρχεται από τον λατινικό αριθμό decem, δηλαδή δέκα, αφού ο Δεκέμβριος ήταν τότε στα… βαφτίσια ο δέκατος στη σειρά μήνας του έτους. Το decem (dieci στα ιταλικά=δέκα) τροφοδότησε και όλες τις ευρωπαϊκές γλώσσες (Dicembre στα ιταλικά, Diciembre στα ισπανικά, December στα αγγλικά, Dezember στα γερμανικά, Décembre στα γαλλικά, Dezembro στα Πορτογαλικά κ.ο.κ).
Γιατί ονομάστηκε «δέκατος» αφού είναι ο δωδέκατος;
Στο ρωμαϊκό ημερολόγιο λοιπόν πρωτοχρονιά ήταν η 1η Μαρτίου, έτσι ο Δεκέμβριος ήταν ο δέκατος μήνας του έτους. Το 153 π.Χ. η Σύγκλητος καθιέρωσε ως πρώτο μήνα τον Ιανουάριο και δεύτερο τον Φεβρουάριο, έτσι όλοι οι μήνες μετατοπίστηκαν κατά δύο μετά στη σειρά. Επομένως, ο Δεκέμβριος έγινε ο δωδέκατος μήνας ενώ το 46. π.Χ. καθιερώθηκε το νέο Ιουλιανό ημερολόγιο από τον Ιούλιο Καίσαρα όπου οι Σεπτέμβριος, Οκτώβριος, Νοέμβριος, Δεκέμβριος διατήρησαν τα ονόματά τους παρά την αλλαγή σειράς τους (ένατος, δέκατος, ενδέκατος, δωδέκατος).
Χειμερινό ηλιοστάσιο
Στις 21 του μήνα έχουμε το χειμερινό ηλιοστάσιο και την τύχη να δούμε την πιο μικρή μέρα του χρόνου και το μεγαλύτερο σκοτάδι. Ο ήλιος ολοκληρώνει την περιστροφή του και αρχίζει μια νέα στροφή, έναν νέο κύκλο γύρω από τη Γη. Από την επομένη, οι μέρες αρχίζουν και μεγαλώνουν, έτσι ο ήλιος αρχίζει το νέο του ταξίδι διδάσκοντάς μας πως όλα είναι κύκλος στη ζωή μας.
Πως αλλιώς λέγεται:
Αι-Νικολιάτης, Παππού-Νικόλας και Αι-Νικολιάς: λόγω της μεγάλης γιορτής του Αγίου Νικολάου (6 Δεκεμβρίου), προστάτη στην Ελλάδα των ναυτικών και των θαλασσών.
Αντριάς: δυναμώνει το κρύο, αντριεύει.
Χριστουγεννάρης: λόγω ασφαλώς των Χριστουγέννων
Χιονιάς και Ασπρομήνας: λόγω του αρκετού χιονιού που έχει
Βρομαλίτη: πιθανόν λόγω των ζώων που ψοφάνε από το κρύο και βρωμάνε
Χριστιανική Παράδοση:
Για τα Χριστούγεννα χρειάζονται άπειρες σελίδες για γράψει κανείς. Ας περιοριστούμε στο ότι η πρώτη ομιλία για τα Χριστούγεννα εκφωνήθηκε από τον Μέγα Βασίλειο στην Καισάρεια της Καππαδοκίας το έτος 376 μ.Χ. και ότι κάποια στιγμή γύρω στον 4ο αιώνα σταμάτησαν να εορτάζονται μαζί με τα Θεοφάνεια και αποσπάστηκαν ως γιορτή που θεσπίστηκε στις 25 Δεκεμβρίου. Η μέρα αυτή είναι συμβολική ασφαλώς και για τον καθορισμό της ως γενέθλιας μέρας του Χριστού έπαιξαν σίγουρα ρόλο η μεγάλη εορτή του θεού Ήλιου και ο εορτασμός των γενεθλίων του Μίθρα, στα πλαίσια της αντικατάστασης των παγανιστικών με χριστιανικές γιορτές.
Ο σύγχρονος εορτασμός των Χριστουγέννων διαμορφώθηκε από τον 19ο αιώνα και μετά στον δυτικό κόσμο με την εμπορευματοποίησή τους να είναι πλέον χαρακτηριστική, ακόμα και σε μη χριστιανικές χώρες.
Η Αγία Βαρβάρα είναι γνωστή και ως Μεγαλομάρτυς…
Έζησε κατά τον 3ο αιώνα μ.Χ στην πόλη της Νικομήδειας στη Μικρά Ασία, επί Ρωμαίου Αυτοκράτορα Μαξιμιανού. Ο πατέρας της, την είχε κλεισμένη σε ένα πύργο προκειμένου να την προστατεύσει από επίδοξους μνηστήρες, ωστόσο το μικρό, όμορφο κορίτσι προσηλυτίστηκε άγνωστο πως στο Χριστιανισμό. Η εμμονή της με τον Χριστιανισμό και τα σύμβολά του εξόργισε τον φανατικό εθνικό πατέρα της που την παρέδωσε στον Ρωμαίο Έπαρχο. Εκείνος προσπάθησε να την μεταπείσει θαυμάζοντας και την ομορφιά της, όμως τελικά την υπέβαλε σε μαρτύρια και τελικά διέταξε τον αποκεφαλισμό της και όρισε την ποινή να εκτελέσει ο ίδιος ο πατέρας της που ήταν και επιθυμία του. Θεωρείται προστάτιδα του πυροβολικού λόγω της συσχέτισής της με τους κεραυνούς, ένας από τους οποίους χτύπησε τον φονιά πατέρα της. Η μνήμη της εορτάζεται στις 4 Δεκεμβρίου. Είναι πολιούχος της πόλης της Δράμας και του Ρεθύμνου Κρήτης.
Ο Άγιος Νικόλαος…
Ο Άγιος Νικόλαος, από Έλληνες γονείς ήταν επίσκοπος στα Μύρα της Λυκίας, γι’ αυτό και αναφέρεται και ως Νικόλαος Μύρων’, ενώ στη Δύση, όπου λατρεύεται ιδιαιτέρως, αναφέρεται και ως Νικόλαος του Μπάρι, καθώς στο Μπάρι βρίσκονται τα λείψανά του. Από την θέση αυτή ανέπτυξε έντονη δράση για την προστασία των φτωχών και των απόρων ιδρύοντας νοσοκομεία και φιλανθρωπικά ιδρύματα. Κατά τους διωγμούς του Διοκλητιανού υπέστη βασανιστήρια. Όταν όμως ανήλθε στον αυτοκρατορικό θρόνο ο Μέγας Κωνσταντίνος ελευθερώθηκαν όλοι οι χριστιανοί και έτσι ο Νικόλαος επανήλθε στο αρχιεπισκοπικό θρόνο. Πέθανε ειρηνικά στις 6 Δεκεμβρίου του έτους 343. Μετά τον θάνατο του ονομάστηκε «Μυροβλύτης», καθώς σύμφωνα με την παράδοση της χριστιανικής θρησκείας, τα λείψανά του άρχισαν να αναβλύζουν Άγιο μύρο. Η μνήμη του γιορτάζεται στις 6 Δεκεμβρίου τόσο από την Ορθόδοξη, όσο και από την Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία.
Ο Άγιος Σπυρίδων…
Ο Άγιος Σπυρίδων ήταν επίσκοπος της Τριμυθούντος, το σημερινό χωριό Τρεμετουσιά στην Κύπρο. Νεαρός ζούσε ως απλός βοσκός, παντρεύτηκε και απέκτησε μια κόρη. Μετά τη χηρεία του ασπάσθηκε το μοναχικό βίο και χάρη στις θρησκευτικές του αρετές έγινε Επίσκοπος της Τριμυθούντας. Πέθανε το 348. Τιμάται ως άγιος από την Ανατολική Ορθόδοξη και τη Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία και η μνήμη του γιορτάζεται στις 12 Δεκεμβρίου.
Στην αρχαία Ελλάδα: αντιστοιχεί στο Αττικό ημερολόγιο με το μήνα Ποσειδεών (12 Δεκεμβρίου – 10 Ιανουαρίου), τον αφιερωμένο στον θεό των θαλασσών Ποσειδώνα, δηλαδή τον… προκάτοχο του Αγ. Νικολάου που επίσης όλως τυχαίως γιορτάζεται το ίδιο διάστημα.
Διαβάστε περισσότερα στο elniplex.gr