Γονεοτροφείο: Ένα παραμύθι για μικρά και …μεγάλα παιδιά!
Τι είναι άραγε αυτό το μεγάλο κτίριο στην κορυφή του λόφου;
Γιατί είναι γεμάτο με μεγάλους που κάθονται πίσω από τα θρανία;
Γιατί άνοιξαν οι πόρτες διάπλατα και γέμισε η αυλή με ποδήλατα και οι καρδιές με ελπίδα;
Ένα ενήλικο παραμύθι για παιδιά και ένα παιδικό παραμύθι για ενήλικες.
Ένα βιβλίο γεμάτο χιούμορ, τρυφερότητα, αισιοδοξία και μυρωδιά από μαμά…
Ο Χρήστος Δασκαλάκης, ο συγγραφέας του best seller «Η Χιονονιφάδα που αγάπησε το Καλοκαίρι» μοιράζεται μαζί μας μια ανατρεπτική ιστορία για τη δύναμη της οικογένειας, της αγάπης, της αποδοχής και της ασφάλειας. Ένα ενήλικο παραμύθι για παιδιά και ένα παιδικό παραμύθι για ενήλικες.
-«Το Γονεοτροφείο», ένα παραμύθι για μικρά και μεγάλα παιδιά! Τι αποτέλεσε την πηγή έμπνευσής σας;
Γράφω πάντα για πράγματα που έχουν υπάρξει προσωπικές μου εμπειρίες. Παίρνω ένα συμβάν, μια κατάσταση ή μία ανάμνηση και τρυφερά την αποτυπώνω στο χαρτί. Πέρα από τις προσωπικές μου γνώσεις συζητώ την ιστορία με συνεργάτες παιδοψυχολόγους και μαζί δίνουμε την τελική μορφή. Στόχος μας πάντα είναι να μείνει κάτι όμορφο μετά την ανάγνωση, να δοθεί μια αφορμή για συζήτηση, μια αφορμή για σκέψη, κάτι που να μπορεί να φέρει μία «αλλαγή». Έτσι έγινε και με το «Γονεοτροφείο»! Ένα παραμύθι πραγματικά για μικρούς και μεγάλους μιας και είναι προσωπική επιθυμία οι ιστορίες μου να διαβάζονται ευχάριστα κυρίως από τους γονείς.
-Συχνά οι γονείς καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι θα ήταν πολύ χρήσιμο να υπήρχε ένα «σχολείο για γονείς», προετοιμάζοντάς μας γι΄αυτόν το ρόλο. Πιστεύετε ότι θα μπορούσε να υπάρξει μια τέτοια εκπαίδευση πριν γίνει κάποιος γονιός;
Θα μπορούσε και, στην πιο απλή της μορφή, υπάρχει στο εξωτερικό. Χαίρομαι όμως που και οι νεότεροι Έλληνες γονείς έχουν αρχίσει από καιρό να ενημερώνονται και να ενδιαφέρονται. Έχουμε όλοι μας υπάρξει παιδιά και ως ενήλικες πλέον ξέρουμε καλύτερα τι μας άρεσε και τι όχι από τις συμπεριφορές του παρελθόντος. Κι έτσι έρχεται σιγά σιγά η αλλαγή. Προσωπικά το βλέπω από τα μηνύματα που λαμβάνουμε για το «Γονεοτροφείο». Νιώθω όμορφα να ξέρω ότι ένα παραμύθι γίνεται αφορμή για σκέψη και αλλαγές.
-Πως θα χαρακτηρίζατε εσείς ο ίδιος το «Γονεοτροφείο» με λίγα λόγια;
Θα προσπαθήσω να το περιγράφω ως απλός αναγνώστης. Λοιπόν, είναι σίγουρα ένα πρωτότυπο παραμύθι. Μια ιστορία που δεν μπορείς να μαντέψεις το περιεχόμενο της από τον τίτλο της. Είναι ένα βιβλίο που ξεχειλίζει παιδικότητα, τρυφερότητα, χιούμορ και ελπίδα. Το Γονεοτροφείο είναι ένα τρόπος να πούμε μπράβο στους γονείς που προσπαθούν, που δίνουν, που φροντίζουν, που αγαπούν. Είναι μια ιστορία που όταν φτάνω στο τέλος της, νιώθω να πλημυρίζω από συναισθήματα, από δικαίωση, από αγάπη, από δύναμη.
-Το «Γονεοτροφείο» μπορεί εύκολα να διαβαστεί από παιδιά και γονείς σαν ένα εκπαιδευτικό εργαλείο. Θα το προτείνατε;
Το προτείνουν ήδη οι δάσκαλοι και οι ψυχολόγοι στις συναντήσεις τους με τους με γονείς, επομένως η δική μου γνώμη εδώ περισσεύει. Νιώθω μόνο χαρούμενος που ο στόχος επιτευχθεί!
-Διαβάζοντας αυτό το βιβλίο, ο αναγνώστης εντυπωσιάζεται και από την εικονογράφηση. Τα γράμματα που εμφανίζονται στις σελίδες, το ανάποδο «π» και το «Α’, συμβολίζουν κάτι συγκεκριμένο;
Η «συμβολική» αυτή εικονογράφηση ανήκει στον Βασίλη Παπατσαρούχα, βραβευμένο ήδη δύο φορές με το Κρατικό Βραβείο Εικονογράφησης. Κάθε εικόνα του είναι ένας πίνακας ζωγραφικής γεμάτος μηνύματα, κρυμμένες ερμηνείες, γεμάτος με συναίσθημα. Είναι μια ενήλικη εικονογράφηση που μας πάει ένα βήμα παραπέρα, μας βάζει στο χώρο του φανταστικού και μας δημιουργεί ερωτηματικά, που αυτός είναι και ο ρόλος της τέχνης. Τα σκόρπια γράμματα όπως το ανάποδο «π», το «Α» ή το «Φ», είναι στοιχεία εμπνευσμένα από την ιστορία του Γονεοτροφείου που βάζουν τον αναγνώστη στο παιχνίδι αναζήτησης της ερμηνεία τους. Είναι μήπως το «Α» το αρχικό γράμμα ενός από τους υποψήφιους γονείς ή μήπως είναι το αρχικό γράμμα λέξεων όπως η Αγάπη, η Αποδοχή και η Αγκαλιά; Είναι το ανάποδο «π» το αρχικό γράμμα του ονόματος του πρωταγωνιστή ή μήπως η γνωστή μαθηματική σταθερά και ο συμβολισμός της;
-Τι σας ώθησε να ασχοληθείτε με την παιδική λογοτεχνία;
Αρχικά ήταν μια ανάγκη. Στη συνέχεια έγινε μέσο έκφρασης. Τώρα είναι ο τρόπος μου να επικοινωνώ με τους αναγνώστες, να βρίσκομαι κοντά στα παιδιά, να μιλώ μαζί τους και να σχεδιάζουμε παρέα έναν πιο όμορφο και ασφαλή κόσμο.
-Σκέψεις για το επόμενο συγγραφικό σας έργο;
Συγγραφικά, αυτή την περίοδο, θα έλεγα είμαι συνειδητά στάσιμος. Έχω ξεκινήσει διστακτικά τη συγγραφή ενός βιβλίου ενηλίκων και έχω στο μυαλό μου δύο ακόμα βιβλία παιδική λογοτεχνίας, όμως δεν είναι η προτεραιότητα μου. Αυτό που πραγματικά με ενδιαφέρει για την καινούρια σεζόν είναι να μπορέσω να καλύψω τις παρουσιάσεις και τις επισκέψεις σε σχολεία που ακυρώθηκαν λόγω της πανδημίας. Μου έχει λείψει η επαφή με τα παιδιά, οι αναγνώσεις μας, τα παιχνίδια μας, τα γέλια μας. Και φυσικά ένας ακόμα άμεσος στόχος είναι η μεταφορά του Γονεοτροφείου στο θέατρο. Κάτι που όλη η ομάδα περιμένει και το δουλεύουμε με αγάπη παρά την ανασφάλεια και το φόβο που μας καταβάλει κάθε φορά λόγω των συνθηκών. Εύχομαι όμως τα εμπόδια να ξεπεραστούν και με τους κατάλληλους συμμάχους να μπορέσουμε να μοιραστούμε με όλους εσάς αυτό που ετοιμάζουμε. Αυτό ίσως μπορέσει να μας φέρει ξανά όλους μαζί, όλους κοντά…
-Μια ευχή για τους αναγνώστες σας…
Οι αναγνώστες μου είναι η αδυναμία μου. Είναι από τα πιο πολύτιμα εφόδια της ζωής μου. Είναι οι άνθρωποι που επικοινωνούμε καθημερινά μέσω των social, οι άνθρωποι που μου δίνουν δύναμη, οι άνθρωποι των οποίων η καλοσύνη και η αγάπη με εμπνέει. Είτε γνωρίζομαι μαζί τους προσωπικά, είτε όχι, το δέσιμο παραμένει το ίδιο. Η στήριξή τους είναι πολύτιμη και συγκινητική. Και θέλω να είναι υγιείς, ενθαρρυντικοί και καλοσυνάτοι, γιατί έχουμε ανάγκη από τέτοιους ανθρώπους γύρω μας. Εύχομαι να είμαστε καλά και να μεγαλώνουμε παρέα, με συντροφιά τα βιβλία μας, τις λέξεις και τα όνειρά μας.
Βιογραφικό
Ο Χρήστος Δασκαλάκης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1977 και μεγάλωσε στο νησί της Ύδρας μέχρι την ηλικία των 18 ετών.
Σπούδασε Συμβουλευτική και Ψυχολογία στο Mediterranean College, Δημιουργική Γραφή (ΜΑ) στο Open College οf the Arts, Θεωρία της Μουσικής και Ορθοφωνία στο Ελληνικό Ωδείο και ολοκλήρωσε τον κύκλο σπουδών του με μαθήματα στη Σκηνοθεσία και Υποκριτική δίπλα στους Στάθη Λιβαθινό και Δημήτρη Μαυρίκιο στο Θέατρο Των Αλλαγών.
Είναι μέλος της Ένωσης Ελλήνων Λογοτεχνών και του Κύκλου Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου. Τον ελεύθερο χρόνο του γράφει ποιήματα, έργα για το θέατρο, τραγούδια και παραμύθια. Αρθρογραφεί, ταξιδεύει, διαβάζει και έχει αδυναμία στις ιστορίες που γράφτηκαν από παιδιά.
Ζει και εργάζεται στην Αθήνα, χωρίς να ξεχνά τη μεγάλη του αγάπη, την Ύδρα.
Το 2018 το bestseller παραμύθι του, «Η Χιονονιφάδα που αγάπησε το Καλοκαίρι» ψηφίστηκε ως ένα από τα δέκα πιο δημοφιλή βιβλία της χρονιάς των βραβείων Public, έγινε θεατρική παράσταση για τρεις συνεχόμενες χρονιές (2018 – 2020) και βοήθησε να φυτευτούν πάνω από 24.000 σπόροι λουλουδιών από παιδιά.
–Τη θεατρική σεζόν 2019-2020 το θεατρικό του έργο «Η Τελευταία Ιουλιέτα» ανέβηκε στη σκηνή του θεάτρου Αλκμήνη, σε σκηνοθεσία Σωκράτη Πατσίκα.
Είναι υπεύθυνος λογοτεχνίας στο Εργαστήρι Λόγου και Τέχνης του Δήμου Ύδρας. Την περίοδο 2018–2019 δίδαξε δημιουργική γραφή σε παιδιά και ενήλικες με στόχο την έκφραση μέσω του γραπτού λόγου, την επικοινωνία ιδεών και την καλλιέργεια της φαντασίας.
Από το 2015 είναι υπεύθυνος της στήλης «Μια παρέα βιβλία» στο culturenow.gr και της στήλης «Συντροφιά με ένα βιβλίο» στο debop.gr
–Για τη δράση και τη συνολική του πορεία βραβεύτηκε το 2020 από το Mediterranean College