«Είναι κάτι νύχτες με φεγγάρι
μες τα θερινά τα σινεμά
νύχτες που περνούν
που δε θα ξαναρθούν
μ’ αγιόκλημα και γιασεμιά…»
Μια αγαπημένη καλοκαιρινή συνήθεια είναι και η καθιερωμένη επίσκεψη σε κάποιο θερινό σινεμά! Αν και στην ενδοχώρα του νησιού δεν υπάρχουν “κανονικά” θερινά σινεμά, ας είναι καλά οι δραστήριοι σύλλογοι σε μικρά και μεγάλα χωριά, που οργανώνουν βραδιές κινηματογράφου με ταινίες για παιδιά ή για όλη την οικογένεια, σε πλατείες, αυλές σχολείων ή συλλόγων, δίνοντας τη δυνατότητα σε επισκέπτες και κατοίκους της περιοχής, να απολάυσουν αυτή τη μοναδική αίσθηση του θερινού κινηματογράφου!
Η ιστορία του θερινού σινεμά
To θερινό σινεμά άρχισε να συναντάται στις αρχές του 20ου αιώνα. Αρχή του θεσμού αυτού για τα ελληνικά δεδομένα αποτέλεσε το καλοκαίρι του 1900, οπότε και έκαναν την εμφάνισή τους τα πρώτα θερινά σινεμά στην πλατεία Συντάγματος. Θα έλεγε κανείς ότι το θερινό σινεμά, η νέα αυτή μόδα της εποχής, καθιερώθηκε μέσα από τους πλανόδιους, οι οποίοι περιόδευαν στην επαρχία με ένα μεγάλο πανί, όπου έκαναν υπαίθριες προβολές. Μια ταράτσα ή μια ασβεστωμένη αυλή, λίγο χαλίκι, μερικές λευκές ή ξύλινες καρέκλες και μια μηχανή προβολής αρκούσαν για το αυτοσχέδιο καλοκαιρινό σινεμά!
Αρχικά οι θεατές δεν πλήρωναν εισιτήριο, αντί αυτού όμως έπρεπε να αγοράσουν κάτι από το αναψυκτήριο που στηνόταν παράλληλα. Το παλαιότερο θερινό σινεμά των Αθηνών είναι αυτό της Αίγλης στο Ζάππειο, ενώ ανάμεσα στα γνωστότερα θερινά σινεμά της πρωτεύουσας είναι το «Βοξ» στα Εξάρχεια και το «Θησείο», το οποίο αναδείχθηκε στο παρελθόν από το CNN ως το ομορφότερο θερινό σινεμά της Ευρώπης εξαιτίας της μαγευτικής του θέας στην Ακρόπολη. Επίσης το 2014 ανάμεσα στα 10 καλύτερα της Ευρώπης συγκαταλέγονται το Cine Paris στην Πλάκα και το Cine Καμάρι στη Σαντορίνη.
Μπορεί στο άκουσμα της φράσης «θερινό σινεμά» να έρχονται στο μυαλό μας γλυκό του κουταλιού, λουκούμια τριαντάφυλλο, ηλιόσποροι και μια δροσιστική σπιτική λεμονάδα, ωστόσο το θερινό σινεμά δεν αποτελεί ελληνική «πατέντα». Για την ακρίβεια ο πρώτος θερινός, το “Sun Pictures”, άνοιξε τις πόρτες του το 1916 στο Μπρουμ της Αυστραλίας, μιας χώρας με μεγάλη παράδοση στο θερινό κινηματογράφο. Φυσικά η τάση αυτή υιοθετήθηκε και από τις Ηνωμένες Πολιτείες υπό τη μορφή των γνωστών σε όλους μας μέσα από χολιγουντιανές ταινίες 60’s,70’s, 80’s drive-in. To drive-in είναι μορφή υπαίθριου σινεμά στο οποίο όμως οι θεατές παρακολουθούν την ταινία τους μέσα από το αυτοκίνητό τους!
Στοιχεία από το flowmagazine.gr