Η Φάρμα των Ζώων είναι το προτελευταίο μυθιστόρημα του Τζορτζ Όργουελ. Εκδόθηκε το 1945, τέσσερα χρόνια πριν από το τελευταίο του, το 1984 και με αλληγορικό τρόπο αναφέρεται σε μία δυστοπική ιστορία κατά την οποία τα ζώα μιας φάρμας, μη ανεχόμενα την σκληρή αντιμετώπιση του ανθρώπου-αφέντη επαναστατούν.
Σύμφωνα με τον Όργουελ στο βιβλίο αντανακλώνται τα γεγονότα που οδήγησαν στη Ρωσική Επανάσταση του 1917 και ακολούθως στη Σταλινική περίοδο της Σοβιετικής Ένωσης. Ο Όργουελ, δημοκρατικός σοσιαλιστής, ήταν επικριτής του Ιωσήφ Στάλιν και εχθρικός προς τη Σταλινική Μόσχα, ειδικά μετά τις εμπειρίες του με το ΝιΚαΒεΝτέ και τον Ισπανικό Εμφύλιο, ενώ είχε δραστηριοποιηθεί εναντίον της ιδεολογίας του Σταλινισμού.
Το περιοδικό Time επέλεξε το βιβλίο ως μία από τις κορυφαίες 100 Αγγλικές νουβέλες (1923 – 2005). Το 1996 κέρδισε το Αναδρομικό Βραβείο Hugo, ενώ συμπεριλαμβάνεται στη συλλογή των Σπουδαίων Βιβλίων του Δυτικού Κόσμου (Great Books of the Western World) στον 60ο τόμο.
Στην Ελλάδα το έργο ήρθε από τις εκδόσεις Ασπιώτη – ΕΛΚΑ μόλις το 1951 και ακολούθησαν αρκετές ακόμα εκδόσεις από το 1970 ως σήμερα.
Μια διαχρονική και επίκαιρη ιστορία που αξίζει να διαβάσουμε και να συζητήσουμε με τα παιδιά μας!
Πριν λίγους μήνες, οι εκδόσεις Διόπτρα πρωτοτύπησαν, προχωρώντας σε μια εξαιρετική διασκευασμένη έκδοση της “Φάρμας των ζώων” για παιδιά, από τον Μιχάλη Μακρόπουλο και εικονογράφιση από τη Θέντα Μιμηλάκη.
Αφού διάβασα το βιβλίο, ζήτησα από την 11χρονη κόρη μου να το διαβάσει και εκείνη και στη συνέχεια να συζητήσουμε πάνω σε αυτό. Αφού το διάβασε λοιπόν, μου είπε ότι στην αρχή νόμισε ότι θα ήταν ένα απλό παραμύθι με τις περιπέτειες των ζώων της φάρμας. Διαβάζοντας το όμως διαπίστωσε ότι είχε μεγάλο ενδιαφέρον, ενώ και η ίδια αντιλήφθηκε ότι αυτά που συμβαίνουν σε αυτή τη φάρμα, συμβαίνουν και στην κανονική ζωή. Με αφορμή λοιπόν αυτό το βιβλόιο, μιλήσαμε για την εξουσία και το λάθος τρόπο που τη χρησιμοποιούν συχνά οι άνθρωποι για το προσωπικό τους συμφέρον. Επίσης μιλήσαμε για τη συνεργασία, αλλά και για τα ίσα δικαιώματα που έχουμε και πρέπει να διεκδικούμε.
Και η ιστορία μας ξεκινάει…
Κάποιο βράδυ, λοιπόν, ένας αγρότης, ο κύριος Τζόουνς, γύρισε κουρασμένος στο σπίτι του. Αυτός ο Τζόουνς είχε μάτια που έλαμπαν από κακία και δεν το ’χε σε τίποτα να σηκώσει το ραβδί του και να το σπάσει στη ράχη ενός ζώου. Τα ζώα δεν υπέφεραν άλλο την τυραννία και την αδικία, επαναστάτησαν και έδιωξαν την οικογένεια του Τζόουνς. Τότε το αγρόκτημα έγινε δικό τους, όμως ο Ναπολέοντας κι ο Φωνακλάς, δύο μεγάλα γουρούνια, πίστευαν πως ήταν «πιο ίσοι από τους άλλους», κι έτσι τα ζώα έπρεπε να παλέψουν ξανά – αυτή τη φορά όχι ενάντια στους ανθρώπους, αλλά στους πρώην συντρόφους τους.
Το βιβλίο θα το βρείτε εδώ