Τα μπισκότα είναι ένα από τα αγαπημένα σνακ μικρών, αλλά και μεγάλων…παιδιών! Όμως αλήθεια γνωρίζουμε πότε εμφανίστηκαν για πρώτη φορά και με ποια μορφή τα μπισκότα;
Οι πρόγονοι των μπισκότων…
Oι ιστορικοί της γαστρονομίας ψάχνοντας να βρουν τις ρίζες αυτού του παρασκευάσματος, ξεκίνησαν από τη νεολιθική εποχή, όταν, πριν από 10.000 χρόνια, οι άνθρωποι έψηναν σε καυτές πέτρες καρπούς σιτηρών ανακατεμένους με νερό, χαρακτηρίζοντας τα μπισκότα ως ”απογόνους” των πρώτων αυτών μαγειρεμένων τροφών.
Η παράδοση θέλει την πρώτη αυτή μορφή μπισκότου να εμφανίζεται στην Κίνα, όπου παρασκευάζονταν ξηρές πίτες από ρύζι, σουσάμι, φρούτα και άλλα.
Υπάρχουν επίσης αναφορές, πως οι Ασσύριοι παρασκεύαζαν ένα λεπτό παξιμάδι από ζύμη κριθαριού και σιταριού, που το τοποθετούσαν σε πήλινα βάζα και το ζέσταιναν στη θράκα.
Τα μπισκότα στην Ελλάδα…
Στους αρχαίους χρόνους συναντάμε στην ελληνική κουζίνα τους “πλακούντες”, που είναι μακρινοί πρόγονοι των πιτών και των κέικ. Η ζύμη τους ήταν παρόμοια με τη ζύμη των ψωμιών, ήταν όμως ήταν εμπλουτισμένη με γάλα, λίπος, μπαχαρικά, μυρωδικά και μέλι.
“Πλακούντες” έφτιαχναν όλοι οι λαοί της Μεσογείου, αλλά πιο φημισμένοι ήταν αυτοί των Αθηνών και της Χίου. Στα περσικά ανάκτορα οι πλακούντες ήταν το αγαπημένο γλυκό των βασιλιάδων, οι οποίοι είχαν έλληνες μάγειρες που τους έφτιαχναν.
Στη Ρώμη…
Κατά τα ρωμαϊκά χρόνια, τα αρτοποιεία παρασκεύαζαν διάφορα είδη ψωμιού μεταξύ αυτών και το “στρατιωτικό άρτο” ή “άρτο του ναυτικού” (το ονόμαζαν buccellum). Σύμφωνα με τον αρχαίο Ρωμαίο καλοφαγά Απίκιο, ήταν φτιαγμένος από αλεύρι, το οποίο άφηναν να μουσκέψει στο νερό επί τριάντα μέρες χωρίς να χρησιμοποιούν ούτε αλάτι ούτε μαγιά. Αφού το ψωμί στέγνωνε από το πρώτο ψήσιμο, το έκοβαν σε κομμάτια και το έψηναν ξανά με μέλι και πιπέρι, για να μπορέσει να διατηρηθεί για μεγάλο χρονικό διάστημα. Για μεγάλης διάρκειας ταξίδια, η ζύμη ψηνόταν μέχρι και τέσσερις φορές.
Τον 7ο αιώνα στην Περσία,οι αρτοποιοί είχαν εξελίξει τα “παξιμάδια – μπισκότα” προσθέτοντας στη ζύμη αβγά, βούτυρο και κρέμα, ενώ τα γλύκαιναν με φρούτα και μέλι. Στη συνέχεια, με τη μουσουλμανική εισβολή στην Ισπανία, τις Σταυροφορίες και την ανάπτυξη του εμπορίου των μπαχαρικών, τα γλυκά αυτά μπισκότα εξαπλώθηκαν γρήγορα από την Αραβία στη βόρεια Ευρώπη.
Bisquite ή cookie;
Η ονομασία μπισκότο για όλα αυτά τα παρασκευάσματα καθιερώθηκε το μεσαίωνα στην Αγγλία (bisquite). Το όνομά του προέρχεται από τη λατινική ονομασία panis biscotus, που σημαίνει “ψωμί ψημένο δύο φορές” (bis: δυο, coquere: ψήνω).
Στην Αμερική τα λένε cookies και μάλλον αυτή η ονομασία προήλθε από το ολλανδικό koekje (τη χρησιμοποιούσαν από το 1703), που σημαίνει ”μικρή ή στρογγυλή τούρτα”. Η διαφορά ανάμεσα στο ολλανδικό koekje και το αγγλικό μπισκότο ήταν ότι το πρώτο φούσκωνε ελαφρώς όσο ψηνόταν, ενώ το δεύτερο όχι.
Σήμερα στην Αμερική, η λέξη cookie αντιπροσωπεύει περισσότερο το ελαφρώς ψηλό μπισκότο, ενώ η λέξη biscuit χρησιμοποιείται για τραγανό ψωμί που έχει ψηθεί μόνο μια φορά. Στα ιταλικά η λέξη biscotto χρησιμοποιείται ευρύτατα για προϊόντα που έχουν ψηθεί δυο φορές.
Στην Ελλάδα σε βιβλία μαγειρικής και στις διαφημίσεις των τελών του 19ου και των αρχών του 20ού αιώνα συναντάμε την ονομασία “δίπυρον”, ενώ σε παλαιότερα κείμενα τον “διπυρίτη άρτο” και τον “πλακούντα”.
Στο τέλος του 14ου αιώνα, στους δρόμους του Παρισιού και άλλων ευρωπαϊκών πόλεων πωλούνταν κάποιου τύπου κουλούρια, τα οποία πήραν στη συνέχεια τη μορφή μπισκότου – γκοφρέτας. Κατά την Αναγέννηση, που ακολούθησε το Μεσαίωνα, δεν υπήρχε οδηγός μαγειρικής που να μην έδινε εντολές για την παρασκευή μυρωδάτων μπισκότων.
Το 16ο αιώνα, τα πρώτα μπισκότα φτάνουν στην Αμερική από Άγγλους, Σκοτσέζους και Ολλανδούς μετανάστες.
Μετά το 15ο αιώνα, η ζάχαρη αρχίζει προοδευτικά να αντικαθιστά το μέλι, καθώς η κοινωνία άρχισε να έλκεται από την πολυτέλεια. Μέχρι τον 17ο αιώνα το μέλι κατείχε τα πρωτεία σαν γλυκαντικό συστατικό κι έδινε στα μπισκότα τη χαρακτηριστική γεύση και το άρωμά του.
Η σοκολάτα εντάχθηκε στις διαιτητικές συνήθειες στα τέλη του 17ου αιώνα και χρησιμοποιήθηκε τόσο σαν άρωμα όσο και σαν κύρια ύλη σε πολλά ζαχαρώδη παρασκευάσματα, μεταξύ αυτών και τα μπισκότα.
Κάπως έτσι φτάσαμε στα μπισκότα με επίστρωση σοκολάτας και στα cookies με ολόκληρα κομματάκια σοκολάτας που απολαμβάνουμε σήμερα.
Τα δικά μας μπισκότα!
Αφού λοιπόν μάθαμε την ιστορία του μπισκότου, ας τιμήσουμε αυτό το απολαυστικό σνακ με μια υπέροχη συνταγή από το τετράδιο της κ. Μαρίκας Καρκανάκη, την οποία και ευχαριστώ πολύ!
Τα απολαμβάνουμε με τον καφέ μας, αλλά και σαν σνακ για το σχολείο ή τη δουλειά.
Τα υλικά είναι απλά και σίγουρα υπάρχουν στην κουζίνα μας.
250 γρ βούτυρο (όχι μαργαρίνη) σε θερμοκρασία δωματίου
1/2 ποτήρι του νερού λάδι
1/2 ποτήρι του νερού χυμό πορτοκαλιού
1 ποτήρι του νερού ζάχαρη
1 φακελάκι baking
Αλεύρι μαλακό λιγότερο από 1 κιλό, η ζύμη μας δεν πρέπει να είναι σκληρή.
Επίσης θα χρειαστούμε λίγο κακάο αραιωμένο σε νερό για να διακοσμήσουμε τα μπισκότα μας πριν τα βάλουμε στο φούρνο.
Απλή είναι και η εκτέλεση.
Σε μπωλ ανακατεύουμε το βούτυρο με το λάδι και τη ζάχαρη, στη συνέχεια ρίχνουμε το χυμό και τέλος το αλεύρι με το baking. Η ζύμη μας πρέπει να είναι εύπλαστη για να είναι αφράτα τα μπισκοτάκια μας. Αφού πλάσουμε τα μπισκότα μας και τα βάλουμε στο ταψί, τους κάνουμε ένα σχέδιο με το πιρούνι που έχουμε περάσει από το μείγμα με το κακάο.
Τα ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο στους 170 C για 15 λεπτά περίπου, μέχρι να ροδίσουν ελαφρώς και είναι έτοιμα να τα απολαύσετε.