Περί Πανελληνίων ο λόγος
Ήγγικεν η ώρα!
Οι βαθμοί των Πανελληνίως εξεταζόμενων μαθημάτων αποτυπώθηκαν με ακρίβεια στα ληφθέντα μηνύματα. Κάπως έτσι η αγωνία των παιδιών έλαβε τέλος. Στόχοι που επιτεύχθηκαν και άλλοι πάλι που δεν κατάφεραν να υλοποιηθούν.
Γράφει η Μαρία Ψωμαδάκη
Τα παιδιά έδωσαν την πρώτη μεγάλη μάχη για τη ζωή και το μέλλον τους! Μια μάχη κατά κοινή παραδοχή και ομολογία επίπονη και ψυχοφθόρα. Το διάβασμα, το άγχος, οι προσδοκίες ιδίων και αλλότριων, οι ιδιαίτερες συνθήκες της περιόδου αυτής, οι υφιστάμενες ιδιαιτερότητες είναι παράγοντες που ενδεχομένως συμβάλλουν και στην έκβαση του τελικου αποτελέσματος.
Αναμφίβολα είναι άξια συγχαρητηρίων τα παιδιά που κατόρθωσαν το επιθυμητό αλλά και εκείνα που παρά την καταβληθείσα προσπάθεια δεν ευοδώθηκαν οι προσδοκίες τους.
Μια ιδιαίτερη μνεία θα πρέπει να γίνει και για όλα εκείνα τα παιδιά που παρά τις ιδιαιτερότητες τους και τα όποια εμπόδια αυτές συνεπάγονται έδωσαν με παρρησία το δικό τους αγώνα για την πραγμάτωση των ονείρων τους!
Το βέβαιον είναι ότι όποια και αν είναι εν τέλει η έκβαση της προσπάθειας τίποτα δεν σταματάει εδώ, αντιθέτως μόλις τώρα ξεκινάει το ταξίδι!Η ζωή σε καμία περίπτωση δεν στερείται ευκαιριών, δυνατοτήτων, ελπίδας!Αρκεί να είμαστε δεκτικοί και προσαρμόσιμοι.Ας μην κρίνουμε,λοιπόν,τα παιδιά μας σκληρά και σε κάθε περίπτωση ας μην τα αποθαρρύνουμε στην πρώτη τους αποτυχία!
Άλλωστε το τετριμμένο ίσως λεχθέν ότι τους οικείους μας και εν προκειμένω τα παιδιά μας “τα αγαπάμε για αυτό που είναι και όχι για αυτό που κάνουν” νομίζω ότι ταιριάζει γάντι…ας μην ξεχνάμε, αγαπητοί μου , ότι τα παιδιά δεν είναι μόνο βαθμοί αλλά πολλά περισσότερα!!! Σκεπτόμενη αυτό προσπάθησα να ανακαλέσω στη μνήμη μου τις φορές που ένιωσα περήφανη για τα παιδιά μου! Καμία δεν σχετιζόταν με τους βαθμούς τους!Όλες ανεξαιρέτως είχαν κοινή συνισταμένη τη σωστή συμπεριφορά και τη διαγωγή τους!
Εσείς ;
Επίσης , θεμιτό είναι κατ’ εμέ να μην συγκρίνουμε τα παιδιά μεταξύ τους! Ο καθένας από εμάς έχει τις δικές του δεξιότητες, τα δικά του ενδιαφέροντα και τον δικό του προσωπικο χρόνο ανάπτυξης και ανταπόκρισης στις εκάστοτε συνθήκες αξιολόγησης!
Ας αποδεχτούμε,λοιπόν,κάθε παιδί όπως είναι και όχι όπως θα θέλαμε να είναι.
Ας σταθούμε αρωγοί στην προσπάθεια που καταβάλει για το μέλλον του με αγάπη και κατανόηση!
Υπάρχουν φορές που άθελά μας ή και ηθελημένα τοποθετούμε στους ώμους των παιδιών μας το βάρος των δικών μας επιθυμιών. Δεν έχουμε αυτό το δικαίωμα!Εμείς τις επιλογές μας τις κάναμε! Τώρα είναι η δική τους σειρά να επιλέξουν από αυτά για αυτά! Το μέλλον αδιαμφισβήτητα τους ανήκει!
Ως γονιός κρατάω στο μυαλό και στην καρδιά μου αυτό που έγραψε ο Neil Postman και θαρρώ ότι είναι η πυξίδα που μου δείχνει τη σωστή κατεύθυνση:” Τα παιδιά μας είναι τα ζωντανά μηνύματα που στέλνουμε σε μια εποχή που εμείς δεν θα δούμε “…