Για τον Άλκη
Απάνω στο άδικο που γίνηκε χαροκαμένη μάνα …το παιδί σου είναι και δικό μου.
Πικρή αλλοίμονο ξημέρωσε η μέρα…σφίχτηκε η καρδιά, σβήστηκε η ελπίδα.
Τα γιατί που αποφεύγω να ψάχνω δεν μπορούν πια να κρυφτούν..
Με ζώνουν από παντού…
Με πόση ευτέλεια σε αντιμετωπίζουμε ζωή, με πόση προχειρότητα, με πόση ευκολία!
Κάθε μέρα και μια νέα κτηνωδία βάφει τους ουρανούς κόκκινους…
Ψάχνω απεγνωσμένα το μπλε που μου στερούν τα δρεπάνια των ανθρωπόμορφων φανατισμένων τεράτων.
Το μπλε χάθηκε…σκοτείνιασε η γης. Τα μάτια έκλεισαν για πάντα…οι πληγές αιμορραγούν…τα δάκρυα στάζουν…
Αχ, μάνα…δύστυχη μάνα…
Που βαδίζουμε…προς τα που μας πηγαίνουν οι μέρες;
Σίγουρα όχι στο φως…το σκοτάδι μας κυριεύει!
Θεέ μου…σκύβω το κεφάλι…πως να σε αντικρύσω ;
Φοβάμαι πως και εσύ μας εγκαταλείπεις σιγά σιγά…
Ανάξιο και αξιολύπητο το γένος μας… έχεις δίκιο απόλυτο.
Μη με ρωτάτε, πονώ, οι δικαιολογίες στέρεψαν, οι πλατείες άδειασαν.
Το παιδί δεν είναι πια εδώ…
Μη μου μιλάτε …δεν θέλω να ακούσω…ενός λεπτού σιγή, για την κατάντια που έχουμε περιέλθει, για τον ξεπεσμό του γένους των ανθρώπων.
Ενός λεπτού σιγή…για όσα συνέβησαν.
Ενός λεπτού σιγή….
Άλκη μου…παιδί μου…λυπάμαι…εκ μέρους των «ανθρώπων».
Μαρία Ψωμαδάκη
Η ψυχή μου γονάτισε στο βάρος αυτής της άδικης και σκληρής απώλειας…η εκτέλεση ετούτης της πράξης ήταν καθόλα αποτρόπαια…δεν το χωράει ο νους του ανθρώπου…Ως μάνα, μπαίνω στη θέση της μάνας που μόλις έχασε το παιδί της και συμπάσχω μαζί της…στέκομαι ακριβώς δίπλα της!Έχω το χέρι μου περασμένο στον ώμο της και συμμερίζομαι τον πόνο και τη σκοτεινιά της ψυχής της..ειναι το λιγότερο που μπορώ να κάνω.
Κουράγιο μάνα και πατέρα του Άλκη.
Κουράγιο…
Κανεις βέβαια δεν πρόκειται να μιλήσει για τους ηθικούς αυτουργούς που όπλισαν το χέρι αυτού του υποκείμενου. Ομάδες σύνδεσμοι παράγοντες τοπικοί παράγοντες πολιτικοί αρμόδια υπουργεία όλοι αυτοί που ειτε συντηρούν το «επαγγελματικό» ποδόσφαιρο ειτε δεν τολμούν να συγκρουστούν. Και φυσικά ποιος θα μιλήσει για την ανυπαρξία πυξίδας και αξιών σε μια νεολαία έρμαιο του τίποτα. Και το δυστύχημα; Πάνω στο πτώμα αυτού του άτυχου παιδιού πάλι θα παίξουν όλοι μα όλοι τα επικοινωνιακά τους παιχνίδια. Ήδη τα βλέπουμε παιχνίδια δήθεν εκκαθαρίσεων παιχνίδια δήθεν κινηματικά…ποιος ενδιαφέρεται; Και που βρίσκεται άλλωστε αυτή η Βέροια;
Διότι ναι και αυτό μετράει σ αυτό το πολυπλόκαμο Αθηνοκεντρικό τέρας…
Άλκη ήσουν νέος άλλοιμόνο στους νέους.
Χαμόγελα από κει ψηλά εσυ ξέρεις το γιατί.