Ήταν Κυριακή 13 Αυγούστου 1944, όταν στην πλατεία της Γρηγοριάς, έφτασε μια ομάδα Γερμανών ζητώντας να παρουσιαστούν εκεί όλοι οι άντρες που βρισκόταν στο χωριό! Υπό τις απειλές των κατακτητών, συγκεντρώθηκε ο αντρικός πληθυσμός του χωριού, οι οποίοι αφού στήθηκαν στη σειρά επέδειξαν τις ταυτότητες τους. Όσοι προέρχονταν από το διπλανό χωριό, το Μαγαρικάρι, που είχε καεί από τους Γερμανούς και από τις Καμάρες, συνελήφθησαν από τους Γερμανούς και οδηγήθηκαν στην εκκλησία όπου και διέμειναν εκείνο το βράδυ…
Κανάκης Κουκλινός, Αγαπητός Ροδουσάκης, Γεώργιος Μαυράκης, Στυλιανός Κυραλάκης και Γεώργιος Λενακάκης, ήταν οι πέντε άντρες από το Μαγαρικάρι και τέσσερις από τις Καμάρες, που χωρίς να έχουν φταίξει, συνελήφθησαν και κρατήθηκαν φρουρούμενοι, από 14 Γερμανούς, μέσα στην εκκλησία της Γρηγοριάς!
Κατά τη διάρκεια της νύχτας ένας από αυτούς, ο Γιώργης Λενακάκης εξέφραζε τους φόβους του ότι τους συνέλαβαν για αντίποινα και θα τους πήγαιναν για εκτέλεση, αφού είχαν ακούσει ότι την προηγούμενη μέρα είχαν σκοτώσει στα Σκούρβουλα δυο Γερμανούς. Όμως οι υπόλοιποι θεωρούσαν ότι δεν ίσχυε κάτι τέτοιο και απλά θα τους πήγαιναν στις Μοίρες στο Φρουραρχείο και τελικά θα τους άφηναν ελεύθερους…Ο Λενακάκης όμως δεν μπορούσε να ησυχάσει όλο το βράδυ…Όσο οι υπόλοιποι κοιμόταν εκείνος ανησυχούσε για τη μέρα που θα ξημέρωνε, με το ένστικτο του να τον προειδοποιεί, ότι τους περίμενε το εκτελεστικό απόσπασμα…
Με το πρώτο φως της μέρας ξεκίνησαν, χωρίς να γνωρίζουν τον προορισμό τους… Βγαίνοντας από τη Γρηγοριά ο Λενακάκης πρότεινε στους υπόλοιπους όπου βρουν ευκαιρία να φύγουν και όσοι γλιτώσουν, εκείνοι όμως συνέχιζαν να είναι καθησυχαστικοί, λέγοντας ότι τους πάνε στις Μοίρες… Μετά από αρκετή ώρα βγαίνοντας από το χωριό Κισσοί, υπήρχε ένας δρόμος που πήγαινε προς Μοίρες και ο άλλος προς Σκούρβουλα…Οι Γερμανοί λοιπόν προχωρούσαν προς Σκούρβουλα, όταν κάποιος από τους συλληφθέντες, τους είπε, δείχνοντας τους τον άλλο δρόμο: “Από δω πάμε για τις Μοίρες….” για να λάβει την απάντηση ” Όχι Μοίρες, Σκούρβουλα!!!!”
Τότε όλοι κατάλαβαν ότι τους οδηγούσαν στο εκτελεστικό απόσπασμα… Ο Λενακάκης όμως ακόμη και τότε συνέχιζε να τους λέει ότι δεν πρόκειται να καθίσει να τον σκοτώσουν… Σε λίγο έφτασαν στα Σκούρβουλα, εκεί που κάποιοι αντάρτες είχαν σκοτώσει τους δυο Γερμανούς…
Ήδη στο μέρος αυτό είχαν οδηγηθεί άντρες και γυναίκες τόσο από τα Σκούρβουλα, αλλά και από άλλα χωριά, με τα πολυβόλα να τους σημαδεύουν…
36 ψυχές περίμεναν το τέλος…
Όμως μια από αυτές δεν μπορούσε να δεχτεί ότι θα είχε αυτό το τέλος και πριν αρχίσουν την εκτέλεση, λες κι έβγαλε φτερά…Με όλη του τη δύναμη, άρχισε να τρέχει και όσο έτρεχε, τόσο δυνάμωνε η “βροχή” από τις σφαίρες των πολυβόλων…
Έτρεχε εκείνος και ξοπίσω του οι Γερμανοί να τον πυροβολούν, με τα κλαδιά από τις ελιές να πέφτουν και τις σφαίρες να περνούν από δίπλα του, χωρίς να τον ακουμπούν…
Μετά από μια απόσταση 700 περίπου μέτρων από το σημείο της εκτέλεσης, μπροστά του ένας γκρεμός πάνω από δέκα μέτρα, ούτε που το λογάριασε, βούτηξε μέσα και χάθηκε…Ενώ οι σφαίρες των Γερμανών ακόμη των κυνηγούσαν…μάταια όμως, ο Λενακάκης κατάφερε και τους ξέφυγε…
Δυστυχώς οι υπόλοιποι δεν τα κατάφεραν…
Ήταν παραμονή της Παναγίας…14 Αυγούστου 1944!
Όμως αυτό που έκανε ο Λενακάκης οι Γερμανοί δεν μπορούσαν να το χωνέψουν, ήταν μεγάλη προσβολή γι΄αυτούς να φύγει από την εκτέλεση και να γλιτώσει… Έδωσαν λοιπόν εντολή ότι αν τυχόν κάποιοι τον έκρυβαν θα το πλήρωναν με τη ζωή τους, όμως και ο ίδιος δεν μπορούσε να βάλει σε κίνδυνο, άλλους ανθρώπους… Για μέρες κρυβόταν στην εξοχή και κάποιοι βοσκοί που τον είχαν δει και ήξεραν τι είχε συμβεί, του πήγαιναν φαγητό! Έμεινε κρυμμένος και κυνηγημένος για αρκετό καιρό, ευτυχώς που ο πόλεμος ήταν προς το τέλος του και σύντομα τα γερμανικά στρατεύματα αποχώρησαν από το νησί και έτσι ο Λενακάκης, επέστρεψε στο χωριό του και στην οικογένεια του!
Αξίζει να αναφέρω ότι πολλά χρόνια μετά, αρχές της δεκαετίας του ΄80, σ΄ένα λεωφορείο που ερχόταν από το Ηράκλειο προς τη Μεσαρά, είχε επιβιβαστεί ένας γερμανός τουίστας, όταν λοιπόν έφταναν στους Βώρους και είδε την επιγραφή προς Μαγαρικάρι, ρώτησε τον εισπράκτορα, αν γνώριζε κάποιον από το Μαγαρικάρι που είχε γλιτώσει από την εκτέλεση στα Σκούρβουλα κι αν ζει ακόμη. Ο εισπράκτορας που ήταν κοντοχωριανός του είπε ότι ζει και τον ρώτησε ποιος είναι εκείνος…Ήταν ένας από τους εκτελεστές…και θα ήθελε λέει να τον συναντήσει…
Ενημέρωσαν τον Λενακάκη, ο οποίος όμως δεν δέχτηκε την πρόσκληση…
Ο παππούς έζησε μέχρι τα βαθιά γεράματα στο Μαγαρικάρι, απέκτησε με τη γιαγιά Αγγελιώ, 3 παιδιά και 9 εγγόνια, και ποτέ δεν θυμάμαι να μας λέει παραμύθια, μόνο την ιστορία της ζωής του…
Πέθανε στις 12 Αυγούστου 1995…
Όμως εμείς τα παιδιά και τα εγγόνια του έχουμε πολλούς λόγους να είμαστε υπερήφανοι για τον παππού Γιώργη, ο οποίος γεννήθηκε το 1908 και πριν από ένα αιώνα περίπου…τελείωσε το Σχολαρχείο στην Πόμπια…κάτι σπάνιο για εκείνη την εποχή!
Εργάστηκε ως λογιστής σε μια εμπορική επιχείρηση στον Κόκκινο Πύργο, που τότε ήταν το εμπορικό λιμάνι της περιοχής. Λίγα χρόνια αργότερα δημιούργησε τη δική του επιχείρηση, Γενικό Εμπόριο, με τα λογιστικά του βιβλία, να μαρτυρούν πόσο μπροστά, από την εποχή του ήταν.
Αυτή ήταν η ιστορία του παππού μου και συχνά τη διηγούμαι στα παιδιά μου, με την ευχή να αποτελέσει φωτεινό παράδειγμα γι΄αυτά… Μοναδικό του όπλο η πίστη στον εαυτό του και στο Θεό!
Αγγελική Λενακάκη, διαχειρίστρια Familytime.gr